Bazen hayatınızda pişman olacağınız çok şey yaparsınız. Belki iyi ki yapmışım dersiniz, belki de neden böyle yaptım dersiniz. Ama yaptığınız bu şey, başınıza büyük işler açabilir.
***
Sehun karşımda ki orta yaşlı adamı gördüğünde üzerimden kalktı ve hemen tişörtünü giydi.
Yani bu amcası mıydı? Basılmış mıydık? Yerimizi nereden öğrendi? Ve neden yumruğunu sıkıyor?
Ben kafamda bu sorularla boğuşurken Sehun'un amcası üzerimize doğru yürümeye başlamıştı. Korkuyla ayağa kalktım ve bende tişörtümü giyip Sehun'un arkasına geçtim.
Amcası tam önümüzde durmuştu. Sehun'la hiç bir şey demeden bakışıyorlardı.
"PİÇ!" Amcası öyle bağırmıştı ki ne olduğunu anlayamadan Sehun'a bir yumruk geçirmişti.
Sehun yere düştüğünde, onu yakasından tutup tekrardan havaya kaldırdı ve tekrardan yumruk attı. Hiç bir şey yapmıyordu Sehun, sadece izliyordu. Ve bir yumruk daha...
"YETER! NE YAPTIĞINIZI SANIYORSUNUZ?!" Dayanamayıp yanlarına gitmiştim ve Sehun'u o piçin elinden almıştım.
Gözlerime bakıp tekrardan yumruğunu sıktı. Vuracağını anladığımda geriye doğru adım attım. Sehun yerde hareketsin bir biçimde yatıyordu. Amcası üzerime doğru yürüyüp bileğimi kavradı ve beni çekiştirmeye başladı.
"SEHUN! SEHUN! SE-..." Son kez bağıramadan önce kafamın tam arkasına inen yumrukla bilincimi kaybetmiştim.
***
[Sehun]
Son duyduğum şey Luhan'ın adımı haykırışlarıydı. Çığlıkları yarıda kesilmişti, aklıma kötü şeyler getirmekten başka hiç bir şey yapamıyordum.
Bunların hepsi neden olmuştu? Amcam eşcinsel olmamı desteklemiyordu biliyordum ama Luhan'ı neden götürmüştü? Chanyeol, Kai ve Soo neredeydi?
Yataktan destek alarak ayağa kalktım ve etrafıma bakındım. Aynada ki yansımamla korksamda yatağın çarşafını çekerek yüzümü temizledim.
Odadan çıktığımda karşı odanın kapısının oynadığını gördüm. Hiç bir şey düşünemiyordum aklımda sadece Luhan vardı. Onun orada olabileceğini düşünerek odaya doğru ilerledim. Kapının önünde durduğumda yumruğumu sıkıp odaya daldım.
Gördüğüm şey hem beni korkutmuş hemde hayal kırıklığına uğratmıştı.
Oda tamamen dağılmış ve tam ortasında iki sandalyeye bağlanmış Chanyeol ve doktor Baekhyun bana bakıyordu. Ağladıkları çok belliydi. Kim bilir bu masum olanlara böyle yaptıysa Luhan'a ne yapacak diye içimden geçirdiğimde hiç vakit kaybetmeden Chan ve Baek'i çözdüm ve ağızlarında ki bantları çıkardım.
İkisi de titriyordu.
"Size ne yaptı?" Diye sorduğumda gözümden bir yaş akmıştı. Baekhyun konuşmaya başladı.
"Tam kapıdan çıkarken ikimizde de yumruk attı ve sanırım ikimizde bayıldık. Ama.."
"AMA NE!? AMA NE!?" Kendimi tutamayarak bağırdım ve yere çöktüm. Birini daha kaybedemezdim. Zaten kimsem yoktu. Şu hayatta bağlandığım tek kişiyi de kaybedemezdim!
Benim yere çökmemle Baekhyun'da yere çökmüş ve konuşmaya tekrar başlamıştı.
"Ağlama Sehun. Ben senin doktorunum değil mi? Sakinleş tamam mı?"
