"Okuldan çıkmış, eve doğru yürüyordum sonra bir ses duydum aklımdan onca şey geçiyordu arkama bakmaya korkuyordum cesaretimi toplayıp arkama bakmaya karar verdim ve arkama baktığımda kimse yoktu tekrar yürümeye devam ettim. Sonunda eve gelmiştim eve sağ salim geldiğim için dua ediyordum.Annem beni kapıda bekliyordu onu görünce ona sımsıkı sarıldım ve odama geçtim bir ses duydum ses telefonumdan geliyordu telefonumu elime aldığımda bir mesaj geldiğini gördüm.(Mesaj Beren'dendi en yakın arkadaşımdan) Beren beni evine davet ediyordu.Annemden izin alıp evine doğru yola koyuldum.Berenlere varmıştım,biraz sohbet ettikten sonra
kendi evime doğru yürümeye başladım. Hava kararmaya başlamıştı birden önümde bir kadın belirdi sokak lambasının altında duruyordu. Sokak lambası aniden söndü tekrar yandığında kadın orada yoktu.
Bu kadar hızlı nasıl gidebilir diye düşündüm,çok korkuyordum önüme birdaha çıkar diye, ikidebir etrafıma bakıyordum etraftada kimse yoktu olayı tek gören bendim, geç de olsada koşmaya karar verdim kalbimin ne kadar hızlı attığını duyabiliyordum. Eve yetiştiğimde olanların hepsini annemle babama anlatım annemle babamda buna inanmayıp gülmeye başladılar bunu görmedikleri için inanmıyorlardı. Yemek yedikten sonra herkes odasına çekildi ve odalarına baktığımda herkes uyumuştu bende uyumaya karar verdim ama uyuyamıyordum bir türlü aklımdan çıkmıyordu en sonunda uyumuştum. Üstüme doğru bir el geliyordu,karanlık bir el bana dokunmuştu.Vücudumu hareket ettirmeye çalıştığımda hareket ettiremiyordum galiba beni felç etmişti ne hareket edebiliyordum nede konuşabiliyordum o üstümden kalkana kadar birşey yapamadım. Sabah olduğunda annemle babama anlatım nedense bu sefer inandılar ve benim bir yardıma ihtiyacım olduğuna karar verdiler. Bu yüzden psikoloğa götürdüler ve benim pisikolojimin iyi olmadığını eğer düzgün bir tedavi görmezsem daha kötüye gideceğimi söylediğinde,bunların hiç geçmeyeceğinden ve aklımı tamamen kaybetmekten korkuyordum.Psikoloğun bana verdiği ilaçları 1 ay boyunca kullandım ama ben dahada kötüye gidiyordum(yani öyle hissediyordum) yaşadığım şeyleri tekrar tekrar yaşıyordum. Kendi kendimle konuşmaya başlamıştım, ailem benim bu durumuma çok üzülüyorlardı ve korkuyorlardı.Bir sürü doktora götürdüler,hangi doktora gitsek aynı şeyi diyordu.Onlarda bana karşı bir inanç kalmamıştı.Akşam üstü odamda bunları düşünürken yanıma birilerinin geldiğini hissediyordum çok korkuyordum ama beni tek anlayan onlardı (yani en azından ben öyle hissediyordum)onlarla konuşmaya başlamıştım. Ben onlarla konuşurken annem odama doğru geliyordu benim odamdan gelen sesleri duyup korkak adımlarla odama geldi ilk önce kapıyı açmakta tereddüt etti daha sonra kapıyı açtığında Beni gülerken gördüğünde hiçbirşey demeden eşyalarını toplayıp beni bu savaşta tek başıma bırakıp gitti. Ben tüm gece ayaktaydım onlarla sohbet etmek çok eğlenceliydi annemin kapıyı çarpıp çıkmasını bile duymamıştım.Sabah anneme bakmak için odasına gittiğimde annem odada yoktu ben onun beni terk ettiğini anlamıştım ama üzülmüyordum,garip, sadece öfkeliyidim.Aradan tam bir yıl geçmişti babam da artık bana katlanamayıp beni kendi halime bırakıp oda gitmişti benim öfkem günden güne artıyordu onlarda yavaşça beni ele geçiriyorlardı beni olmadığım bir kişiye dönüştürmüşlerdi artık bende onlardan biriydim tek yapacağım olara hizmet etmekti.
Herşey bitmişti sanki başka dünyada yaşıyordum. Yakındada öyle olacaktı kendimi öldürmeye karar vermiştim çünkü onlara hizmet etmek çok zordu ve yapacaktım kararlıydım ama nasıl yapacağımı bilmiyordum. Hep ölmekten korkardım ben, bu düşünce bile beni ürpertirdi. En sonunda dayanamayıp elime bıçağı alıp ölürdüm kendimi yapmıştım ve artık normal dünyada değildim ben artık bir ölüydüm başka bir dünyadaydım annemden ve babamdan uzaktım hiç bu kadar onlardan uzak kalmamıştım ama onlar beni sevseydi beni tek başıma onlarla bırakmazlardı,o savaşta beni terk etmezlerdi.Ben yeni dünyamda mutluydum onları(annem ve babamı)hergün ziyaret ediyordum.
Onlar çok mutluydular ben ise onlara beni o halde bırakıp gittikleri için küçük bir ceza veriyordum.Her gün rahatsız ediyordum bunu yaparken çok eğleniyordum. Sonunda onları delirtmiştim ve onları benim yanıma getirip bu dünyadanda yok etmek istiyordum amacıma ulaştım onlar yanımdaydı onları burdanda sildim.
Ruhlar alemi çok güzeldi yaşayamadığım çocukluğumu burda yaşamıştım bugün buradaki son günüm ve bende artık yoktum."O Sabah terler içinde uyandım etrafıma bakındığımda evde olduğuma bin kere dua ediyordum.
Kitabımı oylarmısınız》
