Merhaba! Bu kitap Fransızca'dan şahsım tarafından Türkçe'ye çevrilmiş olup bütün hakları kitabın orjinal Fransızca halinin sahibi olan cylaxia 'ya aittir. Kitabı çevirmek için gerekli olan izinleri aldım.Eğer bir yanlışım olursa affınıza sığınıyorum. İki yerde (***) işareti olacak,onları metin sonunda size açıklayacağım zaten.
Thank you for letting me translate this book. Merci de m'avoir permis de traduire ce livre.♥
I apologize if I have little mistakes.
İyi Okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Felix çalar saati çalmadan bir saat önce gözlerini araladı.Bugün için günlerdir hazırlanıyordu.Çok sabırsızdı
Çünkü bugün,herhangi bir gün değildi.Bugün sevgililer günüydü.
Küçük Avusturalyalı çocuk 17 yıllık hayatında asla bir çift olarak sevgililer gününü geçirmemişti.
Mutluydu.Neşeli bir şekilde yatağından kalktı ve her sabahki rutinini yapmaya başladı.Üstüne giymek için gerçekten sevimli kıyafetler seçmişti.
En iyi arkadaşı Jisung ona pembeler içindeyken her zaman tıpkı bir melek gibi güzel ve sevimli göründüğünü söylemişti.Yani,sonuç olarak dolabının yarısı pastel pembe kıyafetlerle doluydu ve tabii biraz da gök mavisi.
Evet,Lee Felix tatlı ve soft kelimelerinin tam tanımıydı adeta.
Çabucak duş aldı ve ufak bir kahvaltı yaptı.Sonra ise bir hafta önceden hazırladığı küçük hazineleri aldı.Yani okula gitmek için ağzına kadar dolu çantasıyla evinden ayrıldı.
Erkenciydi ama güneşin doğuşuna şahit olmak onun için çok iyiydi.
Okulun girişi ve bahçe hala boştu.Her yer çok sessiz ve sakindi.Sınıfların ışıkları kapalıydı.
Felix gülümsedi ve çantasına koyduğu hazineleri,küçük hediye paketlerini çıkardı.Sınıfındaki her bir kişi için sevgililer günü adına güzel hediyeler hazırlamıştı.
Çünkü aşıklar gününde herkesin bir kere de olsa mutlu olmaya hakkı vardı.
Bu yüzden sınıftaki herkesin dolabını küçük kalp şeklinde kırmızı lolipoplarla dolduruyordu.Bunun herkesi mutlu edeceğinden emindi.
Felix o tür bir insandı.Karşılığında hiçbir şey beklemeden sevdiği insanlarla ilgileniyordu ve sadece başkalarının sevinciyle bile mutlu oluyordu.
Gerçek bir melekti.
Dolapların içini tek tek doldurduğunda, onun dolabına yanaşmış ve derince iç çekmişti.Başkaları için bedenini ve ruhunu verse bile her zaman kendini unutuyordu.
