dear best friend √

1

Yoshi

Elimdeki topu son kez potaya doğru atıp geçmeyince sinirlenip yere oturdum. Kafamdaki düşünceleri birazcıkta olsun unutmamı sağlayan şey, artık işe yaramıyordu. Topu her elime aldığımda onun yüzü gözümün önüne geliyordu.

Küçük parmaklarını görüş açıma sokup, elini kalkmaya yardım etmek için bana doğru uzattı. Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda bana doğru gülümsüyordu. 'Güzel gülümseme' diye geçirdim içimden.

Elimi avuç içine bırakinca, beni kendine doğru çekti. Ayağa kalkıp üzerimi temizledim.

"Bir kaç gündür iyi değil gibisin. Bir şey mi oldu?"

"Bir şey olmadı. Sadece kafa dağıtmak istemiştim."

"Seni tanırım ben, Yoshi. Basketbol oynayınca kafandaki düşünceleri silebileceğini sanıyorsun. Anlat ne oldu?"

"Bir şey olduğu yok. Basketbol oynamamla bunun ne alakası var?"

Gözlerini kısıp bana foğru baktı. "Tamam zorlamayacağım."

Elimi tuttuğu elini göz hizama getirip diğer elini de kaldırdı.

"Sen- Yoshinori Kanemoto. Elini tutmama rağmen, diğer boşta olan elimle dünyayı yönetebilirim. Çünkü sen benim en büyük destekçim ve ilham kaynağımsın. Unutma tamam mı?"

Dolan gözlerimi ona fark ettirmemeye çalışarak kafamı salladım.

"Bugünden sonra unutmam efendim." İkimiz de kahkaha attık.

Saatime bakıp yüzümü ona doğru çevirdim.

"Gitmem gerek, akşam yemeği için."

"Tamam sonra görüşürüz." Arkamdan bana el salladığında bende gülümseyip yoluma devam ettim.

Kendimi toparlayana kadar ondan uzak duracağıma söz vermiştim. Umarım, bu kararım her şeyi mahv etmez.