Bazı insanlar vardır hep güçlü gördüğümüz,
Ne olursa olsun hep dimdik duran insanlardır.
En kötü anımızda bizi silkeleyerek kendimize gelmemizi sağlarlar bazen,
Ama onları bir gün yanımızda göremeyecek olmak yıkar en çok bizleri,
Bir insanı ne zormuş hastane koridorunda beklemek,
Ama bu sefer birde değildi,
İki kişiyi daha zordu o koridorda beklemek.
Hemde birinin içeride yeni doğan bir bebeği olduğunu hatırlayınca daha zor oluyordu.Daha onu bir kere bile görememişti.
Saatler olmuştu,
Ne bir haber vardı,
Ne de bir huzur,
Durumlarının kötü olduğu söylenmişti.İkisi de ameliyata alınmıştı.Aras bütün doktor tanıdıklarını oraya toplamıştı.En son ise Murat Akcan gelmişti arkadaşlarıyla.İkisinin de ameliyatına farklı farklı doktorlar giriyordu.Masal,Burcu ve Buse ise Adanın ve bebeğin başında duruyordu.Ona hiçbir şey belli etmemişlerdi.Ada Kaan'ın bir toplantıda olduğunu biliyordu.Diğerlerinin de işleri çıktığını söylemişlerdi.Ama onun da içinde bir huzursuzluk vardı.
Çünkü Kaan'ı çok iyi tanıyordu.
Kaan Demirel kızını ve karısını böyle bırakmazdı.Ne olursa olsun kızını ilk görenlerden olmak için her şeyini verirdi.
"Ne zaman çıkacaklar?"Aras sabırsız bir şekilde ameliyathane kapısının önünde bekliyordu.
"Eğer bir şey olmuş olsa şimdiye kadar çıkmazlar mıydı?"Berke ise bitmiş bir haldeydi.En son kendini bir köşede otururken bulmuştu.En kötüsü ise Masaldı.Şuan abisinin bebeğini elinde tutuyordu.Hemde hiçbir şeyden haberi olmayan o küçük bebeği...
"Ayaklarımın tuttuğunu düşünmüyorum şuan cidden"Merve koridorda bir o tarafa bir bu tarafa gidip duruyordu.
"3 saat olmuş"Pamirse saatten başını kaldırmıyordu.Onlar öylece koridorda beklerken doktor çıkmıştı.
"Aha doktor"
"İki hastanın da ameliyatı bitti"
Herkes bir anda doktorun başında bekliyorlardı.
"Burak Kara'nın yakınları da sizlersiniz dimi?"Doktorun ağızından çıkan her kelime onları çok korkutuyordu.
"Evet ikisinin de biziz"
"Burak bey gayet iyi,ama"İşte o son kelime bir kez daha onları tedirgin etmişti.Aras duvarın dibinden hiç kalkmamıştı.Hali yoktu.
"Başınız sağolsun"
Hiçbir ses çıkmadı...
O an sanki hepsinin kalbi durmuştu.Kerem olduğu yerde yıkılmıştı.Berke ise inanmamıştı.Tekrar tekrar sormuştu doktora...
"Ciddi olamaz"Merve ise Arasın yanına çökmüştü.
"Olamaz"
Herkes bir şeyler söylüyordu.Aras hariç...
Söyleyemiyordu.Konuşamıyordu.
Ne derse desin çok canı acıyacaktı.Aras yavaşça yerinden kalkıp Adanın odasının olduğu kata yürüdü...
Herkesi de peşinden sürükledi.
"Aras"İlayda Arasın arkasından bağırsa da kimseyi dinlememişti.
Odasnın önüne geldi ve içeri girdi.
Ada onu öyle görünce anlamıştı.
"Aras ne oldu?Kaan"Cümlesi daha bitmemişti.Aras kapının önünde yere yığılmıştı.Gözyaşlarına engel olamamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizdeki Gökyüzü
Teen FictionBazı gerçekler vardır ölüm gibi saklanan,bazı insanlar vardır ölüm gibi sessiz dolaşan... Aras ve Kaan birbirine zıt iki karekter,ama deniz ve gökyüzü gibi birbirine ömürleri boyu bakmak zorunda olan iki kişi. Hayatlarındaki her kayıbı bir yıldıza k...
