Gri Prenses (Grindelwald'un Kızı)

Ortak

"Yardıma ihtiyacın varmış gibi duruyor çocuk."

Tom Riddle ağzı hızla açılırken afallayarak asasını tuttuğu kolunu indirme aptallığında bulundu, sadece bir saniye. Bundan yararlanan şoktan çıkan bir seherbazın büyüsü ona vuracaktı ki sırıtan Grindelwald'un lanetiyle çarpıştı.
"Dikkat et."

O şoku atlatamadan laneti gönderen seherbaza döndüğümde Grindelwald çoktan onlara lanetler yağdırmaya başlamıştı.

"O lanetin sana gelmesine izin verirdim, Voldemort! Ama senin işini kendim bitirmek istiyorum."

Lanetler ile başa çıkamayacaklarını anlayan seherbazların bir kaç kişiyi yardım almak için gönderdiği duymadılar. Seherbazlar büyü atmayı bırakmış artık sadece kendilerini koruyordu. Sonuçta onlar zamanın en güçlü iki karanlık lorduydu... Tecrübesiz, genç seherbazların en ufak bir şansı yoktu..

Tom Riddle derin bir nefes alırken göğsü kalkıp indi.. Tam anlamıyla perişan gözüküyordu.. Şoktan kurtularak yutkunup ağzını kapattı. "Sen... Nasıl..-"

Grindelwald bir saniye lanet atmayı bırakırken durup adama döndü ve asasını ona doğrulttu. "Bana teşekkür etmelisin."

Tom Riddle beklemediği bir lanetle savrulup, kuleden aşağı doğru düşerken Grindelwald saniye beklemeden bağırdı. "ŞİMDİ!"

Görünmez bir yerde bir anda varolan siyah-mor bir duman hepsini içine alırken nefesini tuttu. Duman dağıldığında ise seherbazların hepsi yerdeydi. Önleri açılmıştı. Hemen arkasından Dumbledore üzerindeki hayalbozan büyüsünü kaldırdı.

"Gellert onlar-"

"Sadece uyuyorlar. Şimdi acele et!"

Saniyeler içinde oldu her şey, siyah bir duman eşliğinde uçan Tom Riddle sinirli gözüküyordu. Kuleye indiğinde hiç beklemeden asasını kaldırdı ve  Dumbledore'u görmesiyle ikinci şoku yaşadı. Onu görmesiyle de asasını Grindelwald'dan Dumbledore'a döndürmesi bir olmuştu zaten.

"SEN! DUMBLEDORE-"

Dumbledore asasını ona doğru kaldırırken üzerinde her zamanki sakinliği yoktu. Kendine gelen büyülerden kurtulmakla kalmadı.. Aynı güçle karşılık verip savaştı adamla.

"SENİNLE UĞRAŞACAK VAKTİM YOK TOM-"

"ADIM VOLDEMORT!" diye kükrediğinde Tom Riddle, çok çok sinirli gözüküyordu. Yüzü öfkeyle kıpkırmızıyken son göndendiği lanetten kılpayı kurtuldu Dumbledore. Onun da aşağı kalır yanı yoktu.

"YETER! GERÇEKTEN YETER!" Grindelwald müdahale ettiğinde o da çıldıracakmış gibiydi.

"Albus emin ol birazdan durumu anlayıp buraya başkaları da gelecek! Ve Sana yemin ederim," eliyle yerdeki seherbazları gösterdi, "Tecrübesiz olmayacaklar. İkimiz bile baş edemeyiz."

Dumbledore'un nefes nefese ona baktığını gördüğünde çıldırarak konuştu. "ACELE ET VE ÇOCUKLA UĞRAŞMA!"

Tom Riddle ona bakarken inanamıyormuş gibiydi, daha çok ne olduğunu çözemiyormuş gibi. "ÇOCUK?"

Grindelwald ona döndüğünde burnundan soluyordu ama güldü. "BEN YÜZ ON BEŞ YAŞINDAYIM ÇOCUK!"

Lord Voldemort bu kadar aşağılanmaya dayanamayacak gibiydi. Aynı öfkeyle karşılık verirken sesi tıslamayı andırıyordu. "Hayatının yarısından fazlasını kendi hapsinde tutsak geçiren bir Karanlık Lordsun, en kötüsü sensindir, benden sonra gelmen bile.. Utanç verici..."