KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

1.BÖLÜM

Selam, bilmem kaçıncı kurgumun ilk bölümüne hoş geldiniz. Bu defa değişik bir konuya sahip bir kurguyla geldim. Aslında başka klişe mafya kurgusu gibi gelebilir ama klişe olmaması için elimden geleni yapacağım.

Umarım beğenirsiniz sizleri seviyorum oy ve yorum yapmayı unutmayınız...

Multiyi dediğim yerde açarsanız daha güzel olur.

***

"İnsanların sahte sevgisini sevgisizliğe değişecek kadar açtım ben."

***

Hayat bazı insanların biletini koridor tarafından keser. Kimi insanlar zengin doğar kimi insanlar sonradan zengin olur, kimisi doğuştan şanslıdır kimisi doğuştan şanssızdır sanırım ben bu toplumun şanslı şanşsızlarındanım.

Her zaman en kötülerin en iyi yerlerde olduğu bir dünyadayız. Her hikayede olduğu gibi benim hikayemde de kötülerin yeri en iyi alanlarda. Kötüler dünyanın dört bir yerinde her insan kötü doğmaz ama kötülük bir seçenektir.

Benim hikayemin de bir sürü seçeneği vardı ama benim verdiğim kararlar hep yanlıştı. Bir kızın üst üste yaptığı hataları toparlamaya çalışan bir adamın hikayesi bu. Suçlu bir adamın ve suçsuzken bir anda suçlu olan bir kadının.

Ben kötü değildim ama kötü olmayı kendim seçmiştim. Bu bir seçenekti ve dolaydı da olsa bunu seçtim artık dönüşüm yok, yaptığım küçük küçük kötülükleri bir anda büyüyüp boyumu aştığını görmek işte bu benim sonum olacaktı.

Bende her kız çocuğu gibi babama aşıktım o beni hiç sevmese de içten içe hep beni sevdiğini düşünürdüm onun da sevme şekli budur belki de hissettiremiyordur diye düşünürdüm ama öyle değildi.

O beni hiçbir zaman sevmedi! Bir kez olsun başımı bile okşamadı, bir kez olsun onun ilk seçeneği olmadım onun son seçeneği de olmadım ben onun hiçbir seçeneğinde yoktum.

Ben sadece kendimi avuturdum o beni hiç sevmemişti ki? Annem rahmetli olduğunda ben sadece 6 yaşındaydım, bütün kabusum o zaman başladı zaten. Annem ölmeden önce o kadar muhteşem bir aileydik ki o kitap sayfalarında yer alan kusursuz mutlu ailelerdendik.

Ama her kusursuzun da bir kusuru oluyormuş. Annemin vefatından sonra babam değişmişti bir kızı olduğunu unutmuştu kendini bile unutmuştu hani derler ya anne yaşarken babanın bir gözü kör anne öldüğünde ise iki gözü de kör olurmuş diye işte o çok doğruymuş.

Babam benim Batman'im olarak çıktığı yoldan joker olarak dönüyordu, hayatıma darbe üzerine darbe vurmayı umursamıyordu bile. Gözüne ne zaman gözüksem bir anda ortamdan ikiye ayrılıyordu bu duruma artık bende alışmıştım.

Düşünsenize evde iki kişisiniz ama aslında bir siz bir ruhunuz varsınız, diğerlerini varlığı size görünmüyor bile. Küçüklüğümde bende alınan sevgiyi bende dışarıda aramaya başlamıştım içimdeki boşluğu yabancı insanların sahte sevgisini gerçek sanarak doldurmaya çalışmıştım.

İnsan sevgi görmeyince sevginin ne olduğunu unutuyordu ve ne olduğunu bilmediği bir sevgiyi aramak onun tüm sınırlarını zorluyordu. Ben bilmediğim bir sevgiyi aramış ve sahte ya da gerçek olduğunu bile çözemediğim bir sevgi bulmuştum.

Başıma gelenlerin çoğu sevgisizlik yüzünden olmuştu zaten, annemin giden sevgisinin ardından babamın giden sevgisiyle yüreğimde kocaman bir yarıkla kala kalmıştım.