Κεφάλαιο 18

98 5 4
                                    

Την επόμενη μέρα η παρέα κάθεται στην μεγάλη αίθουσα και παίρνει το πρωινό της. Ο Blaise κάθεται με τον Draco στον πύργο αστρονομίας.

Blaise: Ξέρω οι διακοπές των Χριστουγέννων είναι μακρυά ακόμη αλλά τι θα έλεγε να έρθεις σπίτι μου να μείνεις, έχω πει και στους άλλους 2?

Draco : δε ξέρω θα δείξει.

Blaise : Έλα ρε φίλε είσαι χάλια οκευ και αυτό ίσως σου φτιάξει τη διάθεση έστω και για λίγο.

Draco :... Στεκόταν ακριβώς εδώ Blaise και γω δεν έκανα τίποτα. Όλο αυτόν τον καιρό δεν έκανα τίποτα. Πέθανε, είναι νεκρή γαμωτο πως τον λένε  δε θα την ξανά δω και δεν θα υπάρξει στιγμή στη ζωή μου που δε θα μου λείπει, που δε θα κατηγορώ τον εαυτό μου για όσα έγιναν. Τίποτα δε θα μου αλλάξει ποτέ την διάθεση ούτε καν για λίγο.

Ο Blaise δακρύζει. Έχει χάσει πλέον τον φίλο τους, πονάει να τον βλέπει έτσι και δεν ξέρει τι άλλο να πει για να νιώσει καλύτερα πλέον.

Blaise :  Το σκέφτεσαι όλο λάθος και θα στο λέω κάθε μέρα να χρειαστεί, δεν την σκότωσες εσύ εντάξει?

Σηκώνεται νευριασμενος πάνω.

Blaise :  Την αγαπάω την Emma ήταν καταπληκτική φίλη και πονάει που έφυγε έτσι αλλά πονάει πιο πολύ να βλέπω εσένα έτσι. Ρε γαμωτο δε θα ήταν χαρούμενη να σε βλέπει έτσι και ούτε γω είμαι.... Πρέπει να συνέλθεις για το καλό σου!

Ο Draco δεν μιλάει, κοιτάει το πάτωμα.
Ο Blaise γονατίζει και του ακουμπάει τον ώμο.

Blaise :  Το πιστεύεις η όχι, τα πράγματα θα φτιάξουν κάποτε, ο πόνος θα γίνει υποφερτός και εσύ θα ξεκινήσεις μια νέα ζωή. Θα μεγαλώσεις κιαλό, θα γνωρίσεις τη γυναίκα που θα παντρευτείς και θα κάνετε παιδιά. Δε θα ξεχάσεις ποτέ την Emma και είναι λογικό γιατί δε ξεχνιέται αλλά θα ήθελε να συνεχίσεις με τη ζωή σου. Θυμάσαι τι σου είπε, να προσέχεις και εσύ μόνο αυτό δε κάνει πλέον φίλε.

Του χαμογελάει και φεύγει. Ο Draco ψιθυρίζει " μα εγώ αυτήν θέλω να παντρευτώ"

Στην τραπεζαρία ενώ όλοι κάθονται και συζητούν η Hermione ακούει ένα ψίθυρο, σαν να έρχεται πίσω από τον σβέρκο της. Γυρνάει απότομα και κοιτάει πίσω της αλλά δε βλέπει τίποτα.

Ron: Τι έπαθες?

Hermione: τίποτα απλά νόμιζα άκουσα κάτι...

Μετά από 1 λεπτό ξανά ακούει την ίδια φωνή, γνώριμη φωνή που απλά λέει το όνομα της. Ξανά γυρίζει πίσω της αλλά δε βλέπει κανέναν.

Η κόρη του ακατανόμαστου! Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum