Yazmadim. Neden yazacak misim ki zaten? Sen yazmaya degmeyecek bi insansin. Asla da olmadin ama ben her duygumu bu kadar derin yasadigim icin hep bi umit vardi icimde. O umitte derin oldugu icin bekledim duzelmeni. Ama ne care. Bazen gercekleri gormek iste bu kadar kolaydir ve gozumuze indirdigimiz perdeleri kaldirmakta oyle.
Bugun sana yazisimin ama silisimin altinci gunu. Hani sana yazmak icin kivraniyordum ya, keske bu kadar dusunmedeydim diyorum simdi, kasmasaydim kendimi bosu bosuna. En azindan anksiyetem biraz sakinlemisken daha rahat nefes alip verirdim. Cevrimici olup cikisini kendime ne kadar da cabuk bagladim. Guya bana bakiyorsun da cikiyorsun diye seviniyordum cocuklar gibi. Bunu asla yapmayacagini bile bile. Cunki sen busun iste. Hicbisey umrunda olmayan, alti yasindaki simarik bi cocuk gibi. Bense masumlar apartmanindaki gulben gibi ucan halilara binip seninle hayal kuruyorum. Neden? Gelecegimiz icin mi? Hic olmayacak gelecegimiz icin. Seninle degil bir hayat, bir hayal bile yasayabilecek tahammulum yok. Neden yaziyorum hala o zaman dersen cevabi cok basit, sana yazip anksiyetelerden olecegime, burdan istedigim kadar icimi bosaltip rahatlayabiliyorum. Iyi geliyor demistim ya sana yazmak, iste bu acidan iyi geliyor, icimi bosaltarak.
Bana soz vermistin, yeminler etmistin, beni geri kazanmak icin o kadar ugrasmistin sen. Ama gel gelelim bana kocaman bi yalan soyledin ve simdi burdayiz. Bu yalana inansaydim konusmaya devam etseydik ne kadar aptal oldugumu o kiza soyleyip arkamdan catlayana kadar gulerdiniz belki de.
Agliyorum.. ama salakligima, sana inanmama. Ne salakmisim allahim o kadar canim yaniyorki...
Hayatinizda yeri olmayan insanlari yeri varmis gibi dusunmeyin, her dusundugunuzde yaptigi her kotuluk sadece sizin caninizi yakiyor cunki. Karsin tarafin haberi bile olmuyor. Aptal olmayin cunki gercekten hakedecek insan degil onlar.
Bana ne yalan soyledigine gelirsek.. Sana yazacaktim, cok kararliydim. Arkadasima bana ig profilini ss atmasini istedim. Atti ve ben gorduklerime inanamadim. Bana yalan soyledin. Bu cumle aklimdan hic cikmiyor. O ilk gordugum andan itibaren mih gibi islendi beynime. O kizla, evde, los isikta sarap kadehlerinizi tokusturdugunuz fotografi bana sildigine yemin etmistin. Hersey kopruyu gecene kadar miydi? Beni kandirip aptal yerine koyana kadar miydi? Yada zaten cikar gider hayatimdan dedin de geri mi koydun o fotografi arsivlerden cikarip. Canimi cok yaktin. Sen ve o kiz umarim cehennemde yanarsiniz. Baska beddua etmek gelmiyor icimden. Bana yaptiklarini hic bi zaman unutmayacagim, hep hatirlayip kendime ogutler verecegim. Hayatindaki en buyuk pismanlik ne diye sorsalar, hasan derdim hic dusunmeden. Hayatimdaki, en, buyuk, hata.
Keske sevmeseydim diye diye tum gun nereye kafami vuracagimi dusundum, kendimi kesmeyi, hatta biraz daha derin kesip bu isi kokten bitirmeyi dusundum. Iki damla yas akti gozumden. Hem yapamayacak kadar korkak olmama agladim, hem de bu kadar cok olmek isterken senin gibi biri icin olmenin cok sacma olacagini bilmek ama bisey yapamamaktan agladim. Kendime kiysam elime hicbisey gecmeyecek, senin uzulmeyeceginden adim gibi eminim ama keske oyle bi imkanim olsada, gorsem diye o kadar icim icimi yiyorki. Keske bilsem gorebilecegimi olumden sonrasini, bi dk durmazdim. Senin yuzundeki o pismanligi gorebilmek icin gozumu bile kirpmadan bitirirdim isimi.
Ah hasan, seni o kadar cok seviyorum ki... hayatimdan nasil cikacaksin, nasil biteceksin kafamda ve ben bu hayati yasamaya nasil devam edecegim bilmiyorum. Hani o sacma sarkida soyluyor ya, ne boyle senle ne de sensiz, yazik yasanmiyor caresiz, en derinden anliyorum kim yazmissa bu sozu. Iste tam olarak biz de boyleyiz. Ne birlikte ne ayri. Peki ya bu belirsizlik ben o hastane odasinda yatarken mi son bulacak? Yada birimiz ölumun esigindeyken mi?
Peki ben ne kadar daha yazip silecegim sana?
