SAYHA (Ara Verildi )

17

Uzun bir aradan sonra Selamûn aleykûm
Evet biliyorum çok geç kaldım.
Ama gönlünüzü almaya geldim.
Kitap tadında bir bölüm bırakıyorum buraya :)

_____________________________________

Bazen bazı şeyler zaman alır. Bazende zaman bazı şeyleri alır.
İşte bu dengeyi anlamak güçtür.
Zaman bazı şeyleri almadan, biz bazı şeyleri zamana bırakmalıyız.

Çok fazla korktuğunuz zaman nasıl davranırsınız ? Kalbiniz çok mu hızlı atar ? Nefes alış verişlerinizin ritmi mi bozulur ?
Peki ya sürekli korkarsanız ? Hemde neyden korktuğunuzu bilmeden.

Saye kafasını kaldırıp Sude'ye baktı.

Saye'nin gözlerinin altını çizegelen mor halkalar ne kadar kötü bir durumda olduğunun imzası gibiydi.
Sude bu morluğun sebebini Saye'ye sormak yerine susmuştu. Kendiside neden sustuğunu bilmiyordu.

Saye abisi ile konuşan arkadaşına amaçsızca ve boş bir şekilde bakarken buldu kendini.

İyi değildi.

Tekrar başını önüne eğdiği zaman titremesine engel olamıyordu.
Sürekli titriyor.
Ürküyor.
Sebepsizce ağlıyor.
Başı ağrıyordu.
Saye boşluktaydı. Abisinin Sude ile ne konuştuğunu anlayamıyordu. Hiç bir şeye odaklanamıyordu. Sude uzun bir süre onlarda kalacağı için Selim Saye'nin odasına girmiş ve cezasının bittiğini, en ufak bir yanlışında tekrar buraya gireceğini söylemişti. Ve Sude ile olan yakınlığını tehdit olarak kullanmayı da ihmal etmemişti.

Saye içinde kendi kendine verdiği sözün tükendiğini her hissettiğinde ölmek istiyordu. Her seferinde kendine verdiği sözü yineliyordu.
Saye dudaklarının kuruduğunu hissetti.
Susamıştı.

Bakışları tekrar abisine ve abisinin sevgilisine kayarken, yutkundu.
Su içmeye ihityacı vardı. Ama kendi evinde kendi mutfağına gitmeye çekiniyordu. Aslında korkuyordu. Sebepsiz olarak yediği dayaklar onu böyle davranmaya itiyordu.
Saye kendi dünyasında boğuşurken Sude Selim ile konuşmasını bölüp Saye'ye döndü,

"Saye, birazdan dışarıya çıkacağız, hazırlan, sana iyi geleceğine eminim."

Saye Sude'ye baktı. Hemen ardından abisine baktı. Ne yapacaktı ? Korkuyordu. Abisinden ters bir tepki almayınca başı ile onaylamakla yetindi. Sude gülümseyip mutfağa doğru yürüdü. Saye abisine korku ile bakarken, aklında bir sürü senaryo dönmeye başladı.
Nereye gideceklerdi ?
Korkuyordu çünkü her şey olabilirdi. Abisi işin içindeyse eğer bi bit yeniği arardı hep. Selim yerinden kalkarken hiç bir şey söylemedi.

Saye odasına döndü. Abisi Sude geleceği için kömürlüğe taşıdığı bütün eşyaları geri getirmişti.
Bütün bu çaba ne uğrunaydı ?

Dolaptan rasgele kıyafetler seçip giyindi. Güzel saçlarını ensesinde topladı. Aynadan morarmış göz altlarına baktı.
Ne hallere gelmişti böyle. Sanki başka biri vardın aynada. Sanki baktığı kişi kendisi değildi. Ellerini kaldırdı ve ellerini inceledi. Normaldiler. Normal insanların elleri gibi.
Saye elini öbür elinin üstüne götürdü ve giydiği kıyafeti yukarı doğru çekip kolunu açtı. Morarıklar ve kesikler ile kaplanmıştı. Saye tekrar kolunu örttü. Ve boynunun alt kısımlarına baktı. Ağrıyan bütün yerlerini kontrol etti. Bacağı daha iyiydi. Basmakta güçlük çekse bile topallamasına sebep olmuyordu.