TİTİZ SEVGİLİM

1.BÖLÜM

"Sana kaç defa bana dokunma demedim mi? Çek ellerini üzerimden." genç kız bunların ağzından nasıl döküldüğüne inanamadı ama hastalığından dolayı kimsenin ona dokunmaması gerekiyordu.Genç adam tuttuğu eli sertçe bıraktı.                        "Şu an sana tuttuğum için özür dilemem gerekiyordur heralde hanfendi.Ben senin sevgilinim umarım farkındasındır."diye sertçe çıkıştı.Artık dayanamayacaktı.Bu kadarı da fazlaydı.Aynı sertlikle yeniden konuşmaya başladı.           "Tamam artık dayanamayacağım.İki yıldır çıkıyoruz.Seni öpmeyi geçtim sarılmadık bile farkında mısın?Ben senin artık şu hastalığından bıktım.En iyisi AYRILALIM.".genç kız duyduğu bu cümle ile olduğu yerde kalakaldı.Sevdiği adamın gözlerinin içine baktı ve konuştu.     "Bu kadar basit yani öyle mi sen benimle çıkmak istedin.Peşimi bırakmadın.Sana hastalığımdan bahsettiğim halde benimle birlikte olmak istedin.Şimdi tüm bunların sorumlusu ben miyim?Ha söylesene."  konuşması bittiğinde bileğinin kaşınması ile genç adamın gözlerinin içine baktı.O da ona bakıyordu.Yine başlamıştı kahretsin yine kaşınıyordu.Genç adam konuşmaya başladı.             "Daha fazla acı çekmek istemiyorum.Lütfen bitirelim."dedi ve arkasını dönüp gitmeye başladı.Genç kız arkasından bağırmaya başladı.                  "Efra,Efra,Efraaaaa"genç adamın adını söylediği halde Efra arkasına bakmadan yürümeye devam etti.İlkim olduğu yerde durup bileğini kaşımaya devam ediyordu.Onu bırakıp gitmişti.Hala inanamıyordu.Sabah sahilde gezeceklerine dair sözleşmişlerdi ama Efra' nın kızın elini tutması ile kavga etmeye başlamışlardı bile.Sadece sevdiği kızın elini tutup öylece yürümek istemişti.Ama her zaman ki o titiz hastası kız yine izin vermemişti.Neden böyle bir kızla iki sene çıkmıştı ki.Neyse artık normal bir kızla çıkabilirdi.Artık özgürdü.               İlkim 15 dakika önce ne olduğunu anlamak için kaşınan eli ile öylece etrafa bakıyordu.Ne olmuştu ki neden böyle tek  başına duruyordu.Ha ayrılmışlardı değil mi?Ayrıldılar.Bitti.Her şey bitti.İki sene boyunca çıktığı çocuk artık yoktu.Bu kadar kolaydı demek ayrılmak.Gözünden düşen iki damla yaş ile yürümeye başladı.Her şey o lanet olası anısı yüzündendi.O anıyı hatırlayabilseydi eğer bu psikolojik rahatsızlıktanda kurtulacaktı.Hiçbir canlıya dokunamaması demek hayatının sonuna dek yalnız kalmak demekti.Bir an önce o lanet olası anı hatırlaması gerek.Hem de ACİLENNNNN........