SİYAH KADAR YANLIZ

'Yeni Okul'

Yeni bir okula başlıyordum okula gitmek istemiyordum okulu kim sever ki sevdirecek biri olmadıktan sonra. Düşüncelerimi aklımdan silerek uyumaya çalıştım uyuyamadım mutfaktan gidip atıştırmalık birşeyler alıp yemeye başladım uykum gelmişti sanırım artık.

***
Alarmın sesiyle uyandığım bir sabah daha. Yaz tatili bitmişti okula başlıyordum saat 7.20'di hassiktir ! geç kalmışım üstümü giyinip hemen evden çıktım koşarak okula vardım artık sakince yüreyebilirdim derken kendimi yerde buldum biri çelme takmıştı bu Elçindi okulun en popüler kızı vay be gerçekten güzelmiş. Herkes bana bakıp gülüyordu okulun ilk gününden rezil olmuştum pantolonum yırtılmıştı. Kalkmaya yüzüm yoktu çok kötü hissediyordum. "Hadi elini ver kaldırayım seni". Galiba bu okulda iyi insanlarda varmış. Elimi uzattım tam kalkarken beni tekrar yere fırlattı popom acımıştı. Bu Miraydı Elçin'in en yakın arkadaşıydı.Aynı anda iki kez rezil olmuştum. Ağlamamalıydım asla asla.Bunu yapmıycaktım onların istediği olmucaktı.Ağladığımı görseler beni hep ezerlerdi bunu yapmıcaktım.Doğruca lavobaya yöneldim daha fazla göz yaşlarımı tutamazdım ağlamaya başladım. Neden yaptılar bunu ? ne istediler ? kafam allak bullak olmuştu ders başlamıştı ilk günden geç giremezdim kafetaryada gittim çüş amk! demek geldi içimden o kafetaryada oturan çocuk çok tatlıydı ya oda beni rezilliğimi gördüyse Allah'ım nolur görmemiş olsun ! kahve alıp masaya oturdum. Yanıma geliyor doğal davranmalıyım görmemiş gibi yapmalıyım. "Sen şu rezil olan kız değil misin hahahah." Siktir ! görmüş ona ben değildim diyemezdim. Kaldım öylece cevap veremedim bana gülüyordu oradan uzaklaştım. Hayatım tam bi faciaydı yapa yanlızdım kimsem yoktu. Ailem bile beni yanlız bırakıyordu her eve geldiğimde evde kimse olmuyordu annem hep dışarda gezerdi gecelere kadar babamda işten gelirdi yarım saat dinlenip oda giderdi ben hep yanlız büyümüştüm 17 senedir yanlız büyüdüm annem bana hiç doğru düzgün bakmamıştı ben anne sevgisi görmeden büyümüştüm her gece ağlardım hala ağlarım. Annem hep kendini düşünürdü. Beni düşünen hiç kimse yoktu. Ama hiç bir zaman kendime zarar vermemiştim taki bu zamana kadar.