The Lost Orb [Volume 2/4]

Chapter 18: A Siren Call (Hear My Agony)

SASKIA'S POV
(Tw: Disturbing Scenes)

HER EXPRESSION shifts to even more dry. As her dull eyes engraved in my direction, all the visible emotions in her delicate feature had been drained away. I watched the whole room be enveloped by her very own shadow, oblivious to what was awaiting me. Still, I remained vigilant, refusing to let my guard down against her.

This isn't the first time I encountered a strange occurrence. But this is still beyond my comprehension, of my reality.

Nasaksihan ko ang buong mansyon na parang litratong napupunit pababa kanina, is this some kind of another illusion? Tanging ang pigyura lamang niya ang nakikita ko ngayon. Kulay itim ang buong paligid, kahit ang lapag, o kahit ang itaas na bahagi namin, para akong ikinulong sa kawalan.

"...What are you doing?"

Nanatili siyang tahimik. Kusa nang gumalaw ang palad ko para maglabas ng spell papunta sa direksyon niya, ngunit kahit kaunting sugat sa katawan niya ay wala siyang natamo.

Bigla na lamang akong nahulog na parang nabuksan ang isang pinto sa kinatatayuan ko. Agad siyang naglaho sa paningin ko at napalitan iyon ng nakakabinging mga tunog.

Napahawak ako nang mahigpit sa ulo ko nang marinig ko ang ilang daang boses sa isipan ko na sabay-sabay na nagsasalita. Ano na naman ito!?

Like a streaming rain, bumagsak sa paligid ko ang ilang imahe ng iba't-ibang pangyayari na ang Norbary Mansion ang pangunahing tagpo. Mabilis na nagbago ang mga pangyayaring nakapaloob dito, ngunit hindi ko nagawang sundan iyon dahil sa sakit ng ulo ko, dala ng mga boses na patuloy na sumisigaw sa isipan ko!

Everything suddenly snapped out.

Napapikit ako sa huling matinis na tunog. Biglang tumahimik ang paligid. Isang nakakabinging katahimikan ang pumalit dito.

Kasabay ng pagbaba ng aking kamay ay ang unti-unting pagdilat ko.

Mga huni ng ibon, ingay ng mga kuliglig, pero kakaiba ang dala nitong tunog. Is this a dream? Everything is so surreal for my senses.

A different place. Again. The trees, the falling foliages, and the quiet wind were painted in dreamlike scenery. I saw an old wooden swing near a pond and under a huge tree, creeking with a harsh noise. It was cradling a small figure of a girl, one with black hair. She started humming in a low voice.

"Ellie! Ellie!"

She was disrupted by the voice of another child, a boy. Tumakbo iyon palapit sa kaniya at humarap naman ang batang babae sa kaniya.