2018 წელი.
მატარებლის ბოლოში ჩემს ადგილს ვიკავებ. სანამ დავჯდები ჯიბეში ხელს დაფეთებული ვიყოფ და ვამოწმებ ყურსასმენი ხომ მიდევს შიგნით. როდესაც ხელში ნივთი მედება მხრები მიმშვიდდება. ჩანთიდან ჩემს წიგნს ვიღებ და იმ გვერდზე ვშლი სადაც კითხვა გამიწყდა. სანამ მატარებელი დაიძრება და კითხვას დავიწყებდე მგზავრებს თვალს ვავლებ. ყველა ერთმანეთში ლაპარაკობს, ჩურჩულებს ან იცინის. თავს ისევ მარტო ვგრძნობ. თითქოს მხოლოდ მე ვარ ვინც ცალკეა მარტო გამორიყული.
სანიშნეს რომელსაც ზედ მთვარის ფორმა კიდია, წიგნიდან ვიღებ, ერთს ღრმად ვისუნთქავ ჰაერს და კითხვას ვაგრძელებ.
𝒈𝒖𝒎𝒖𝒔𝒔𝒆𝒓𝒗𝒊 𝒍𝒊𝒈𝒉𝒕 ♥︎
YOU ARE READING
ლუნა
Randomრას ვგრძნობ? ბედნიერებას და სევდას ერთად. აღტაცებასა და შიშს ერად. სიყვარულსა და სიძულვილს ერთად. არაფერსა და ყველაფერს ერთად.
