[Jam’s POV]
October 13 2012,
*splash* *splash* *splash*
~I feel so free.
It’s like a fantasy
Havin’ you next to me
Suddenly its magic.
One look, one touch.
Once just don’t say enough.
When you fall in love.
Suddenly, suddenly its magic.~ (Suddenly its magic)
Alam niyo ba yung feeling na mag-isa ka lang? Alam niyo yung feeling na broken-hearted ka tapos walang gustong dumamay sayo? Ang sakit sa dibdib no’. Yung tipong gusto mong umiyak na, pero ayaw lumabas sa mga mata mo.
*splash* *splash* *splash*
Pero sanay naman na akong mag-isa tuwing broken-hearted ako e. Sanay nako na umiiyak mag-isa. Sanay nako na walang dumaramay saken tuwing ganito ako. Basta soundtrip at tambay sa dagat lang ang ginagawa ko. Okay, ako nga po pala muna si Jam Lopez. Ako yung babae na palaging sawi sa pag-ibig, palaging nasasaktan at palaging niloloko ng mga lalake. Pero ni isang beses hindi ako nagiging man-hater, nagmamahal parin ako at bam, nasasaktan parin ako. Like today, nasasaktan ako, kasi nakipagbreak saken yung boyfriend ko. Kase nakita ko siya sa isang restaurant at may kasamang ibang babae, and the fact na yung babae palang kasama niya ay ang best friend ko.
[FLASHBACK]
I was walking alone at the mall, wandering around. Wala akong magawa sa bahay e. Ang boring, kaya napag-isipan ko na gumala. Tinawagan ko yung mga friends ko na samahan sana ako, kaso busy daw sila. Then tinawagan ko yung boyfriend ko, kaso may pupuntahan daw naman itong iba na very important daw. So here I am, loner much.
*Guuuurrrrr*
Opps. Nagugutom nako. Sa Planet Restaurant na lang ako kakain, (Top one famous restaurant in the Philippines, pag mamay-ari nito ng aking pinsan na si George. Kaso nasa America ito ngayon at may isa pang business siya doon.) Nang makarating nako, every staff greeted me. Wow ha. Parang ako yung may-ari ng restaurant. Pero di nakakapagtaka, kasi araw-araw ako nandito.
May isang lalake na dinala ako sa isang VIP table. Kung saan palagi kami ng mga magkakabarkada, (kasama na don si George), doon umuupo tuwing kakain sa PR (Planet Restaurant).
“Salamat,” sabi ko dun sa lalake.
He smiled at me and walked away. Umupo naman ako at may isang babaeng waiter na lumapit saken at inabutan ako ng menu. “Leah”, yung ang pangalan ng babae na base na nakalagay dun sa name tag niya.
“Mam Lopez, may I take your order?” tanong ni Leah.
“Ayy, ahh, oww.”
Ah. Nawala sa isip ko na pumili ng pagkaen. Hmn.
“Umm, one baked lasagna and one milkshake, please?"
“Okay. Mam, yun lang po ba?”
“Uh, yeah,”
I smiled at her.
“Okay. Iseserved ko po mamaya ang yung mga inorder.”
At umalis na yung babae. Grabe. Ang laki-laki at ang ganda-ganda talaga ng restaurant ng aking pinsan. How wonder na ang yaman-yaman na nun kahit bata pa masyado? Ayy, hindi ko ba nabanggit sa inyo. 16 years old pa lang si George, at kahit ganun pa lang age nun e nagtratrabaho na yun. He’s managing 5 bussiness at isa na ang PR doon. astig niya no’. Hahaha.
