"Evet, evet!" diye haykırıyordu Sinem onca zaman neler yaşamış olsalar da çok hoşuna gitmişti Can'ın sözleri. Berbat bir dönem sonunda kavuşmuşlardı. Güneşim diyordu Can Sinem'e, çünkü Sinem onun için karanlık bir gecenin sonunda doğan bir güneş gibiydi. Can'ın gözlerinde de güneş gibi parlıyordu sarı saçları ve güzelliğiyle. Sinem de en az onun kadar mutluydu onların ihtiyacı olan buydu, birbirlerine kavuşmaktı. Onca zaman beklemişti canı kadar çok sevdiği Can'ını. Hayallerinin aşkıydı o. Birlikte yürümeye başladılar dar sokaklarda, çok mutlulardı, aşk şarkıları haykırıyorlardı birbirleri için. Ancak aniden Sinem olduğu yerde donakaldı, yüzü kızardı, hiç kıpırdamıyordu. Can yolda araba beklemesine rağmen hareket eden sinemi kucağına aldı ve yol kenarındaki merdivenlere yatırdı. "Sinem! İyi misin?" diye haykırıyordu. Sinem tepkisizdi yavaş yavaş gözleri kapandı. Can: "Sinem! Sinem!" diye hüngür hüngür ağlamaya başladı. Erkek adam ağlar mıydı hiç? Bu onun için o an hiç önemli değildi hüngür hüngür ağlamaya devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çizim Oyunundaki Çizilemeyecek Kadar Büyük Aşk
RomantikSadece resim çizmeye geldiklerini sanıyolardı. Taa ki o güne kadar. Resim çizerken girdikleri discord sunucusunda tanıştılar. Ve birbirlerini bi türlü bırakamadılar.
