Pamuk Şeker Tadında Aşk (YARI TEXTİNG)

bölüm 28

selamlar pambıklarım 

nasılsınız bende iyiyim 

Saat on ikiyi bilmem kaç geçiyor yani pazartesiye girdik yani PŞTA bölüm günü

Ee geceden bölümü hazırladığım için atıyorum tabiki 😚😚

Sloganımız neydi az çok demeyelim yorumsuz geçmeyelim 😘

bölüm şarkısı:eda baba-herşey seninle güzel :) :)

iyi okumalar

Pamuktan

şaşkınlıkla şekere baktım babasını gördüğü için üzerinde bir mutluluk bir sevinç aradım ama yoktu aksine o çok çok parçalanmış görünüyordu

babasını gördüğünde ki o gözlerindeki   saklayamadigi o hüznü ve acısı o kadar belliydi ki içim cız etti sanki...

 benim sevdiği kadinin mutlulugu icin kendini bile hiçe sayan sevdiğim şuan küçük bir çocuk kadar savunmasız ve küçük bir çocuk kadar da sevgiye muhtaç görünüyordu

ama sevgiye muhtaç görüntüsünü hüznü ve gözlerindeki ve gösteremesede kalbindeki acı örtüyordu...

"Oğlum " dedi ve şekere kostu babası ama şeker orda daha fazla duramadigini fark etti ve hızla koşarak uzaklasmaya basladi

Bende onun pesinden kosmaya basladim "bekle" komutumla direk durdu hic vakit kaybetmeden arkadan beline sım sıkı sarıldım ve öpücük kondurdum "gitme beraber gidelim"

Sesi ağlamaya başladığının kanıtıydı paramparça sesiyle zorlukla konusmaya calisti "yapamam senin yanında olmaz" dedi ve tekrar gitmeye kalkisti

"Gitme dedim sana çekeceksek beraber acı çekelim acını benimle paylaş"
Sonunda yaşlı gözleriyle bana döndü "çok acıyor çocukluğumdan beri çok acıyor" dedi kalbini göstererek

Hızla ona sarıldım ve işe yarayacakmış gibi teselli vermeye calistim "geçecek birtanem bu acılarda geçecek birlikte geçireceğiz inan bana"

 ''oğlum kaçma benden'' babası bizim yanımıza kadar gelmişti şeker bana sarılı bir vaziyette ona arkasını döndü ve küçük bir çocuk gibi bana sığınıp konustu''söyle ona gitsin burdan dedi bana daha sıkı sarılarak

''efendim ''nasıl diyeceğimi bilemedim babasının gözündede şekerinki kadar kırık bir hüzün gördüm çünkü 

o an ikisininde konuşması gerektiğini düşündüm ve şekerden uzaklaşıp gözlerinde beklentiyle baktım 

''onunla konuşma'' sözlerimi bıçak gibi kesti

''yapamam konusamam ''dedi ve benide ardında bırakıp koşmaya basladı 

peşinden gitmek için hareketlenen adamı durdurdum''lütfen ben onu sakinleştiğinde size getiricem'' dedim 

belki şeker adına konusmam yanlıstı ama babasının gözünde gördüğüm o hüüzünlü ifade beni bertaraf etmişti 

.

.

şekerden

koşuyordum nereye olduğunu bilmeden önemsemeden ne kadar koştum inanın bilmiyorum içimdeki acı da koştukça geçmedi oysa ben belki geçer demiştim olmadı

sonunda kendimi açmış çiçekler yurdunda buldum annemin beni terk edip gittiğinde tesadüfen onu ararken bulduğum ve 18 yaşıma kadar çıkamadığım yurda gelmiştim