Youtubers~ One shots~

Moord~Link

Pov. Link 
Met een ruk kwam ik omhoog en ademde diep in en uit. De beelden kwamen elke avond en elke dag terug, het verliet mijn hoofd niet. Ik veegde de tranen van mijn wangen en trok me benen tegen mijn borst aan, ik legde mijn hoofd er boven op terwijl ik de tranen niet tegen kon houden. Elke avond is het weer hetzelfde liedje, en dat nu al een week lang. Een week lang heb ik geen enkel nacht goed kunnen slapen, zonder dat het in mijn hoofd bleef herhalen, en daarna vervolgens niet meer in slaap kunnen komen. In deze week heb ik waarschijnlijk niet eens meer dan 15 uur slaap gehad, en dat alleen maar door één wandeling die ik 's avonds gingen maken, en het eindigde op een nachtmerrie. En elke keer herhaalde mijn hoofd dezelfde vraag: Wat als?

Wat Als ik die jongen op een manier kon reden.

Wat als ik eerder was gekomen, was ik zijn slachtoffer dan?

Wat als hij me gaat opzoeken en mij vind.

Wat als ik toch naar de politie was gegaan?

Wat als ik die man had gestopt, dan leefde de jongen nu nog. 

Wat als ik helemaal geen wandeling had gemaakt? 

Wat als ik nu dood was?

Precies vandaag is het een week geleden. Een week geleden toen ik het zag gebeuren, ik zag het gebeuren hoe de man een jongen neer stak met de mes die hij in zijn hand had. De jongen viel neer op de grond, vlak voor mijn neus, en nu? Nu is hij dood en elke dag zie ik de jongen op televisie, nieuws over hem en over de man die nog steeds vrij rondloopt. 

Een week lang word ik er mee geconfronteerd, je hoort het overal en meteen zie ik het dan weer voor me. Hoe hij daar lag met bloed overal op zijn lichaam, hoe hij schreeuwde van de pijn en schreeuwde voor hulp, maar ik deed niks. Het voelde alsof ik verlamd was, en dat de tijd stil stond, terwijl het voor mijn ogen gebeurde. En daarna? Daarna zag ik hoe de man naar mij keek en op mij af kwam lopen. Nog nooit heb ik in mijn leven zo hard gerend, gerend voor mijn leven, maar om vervolgens op de grond te vallen, en de man voor mijn lichaam te zien stoppen en hoe hard hij mij vast pakte aan mijn arm. Het enige waar ik aan dacht was dat mijn leven over was. Maar ik had het mis, maar zijn woorden ga ik niet meer vergeten.

Zeg dit tegen niemand of tegen de politie, want ik vind je en pak je. Ik ben overal in je buurt vanaf nu. Geloof me maar op me woord.

Soms vallen voorwerpen opeens vlak naast me, en dan kijk ik als een gek om me heen, maar mijn gevoel weet dat het hem is en dat hij in mijn buurt is, dat hij mij in de gaten houd.

De deur ging open, maar ik keek niet op. Al snel voelde ik een arm om me heen en werd ik tegen een lichaam gedrukt. 

"Het was maar een droom." Hoorde ik Jeremy zacht zeggen, maar boy, als hij wist dat dit geen droom was, maar iets wat voor mijn ogen was gebeurd. 

"Alles komt goed Link, je bent gewoon erg gestrest en daar krijg je nare dromen van." Zei Jeremy en hij streelde een pluk haar voor mijn ogen weg. Een een snik verliet mijn lippen, de snik die ik probeerde in te houden.

"Rustig maar, alles is goed, je bent veilig." Zei hij.

Jeremy ging liggen terwijl hij mij mee drukte. Mijn hoofd lag op zijn borst en hij streelde door mijn haar, wat mij uiteindelijk kalmeerde. 

"Waar droomde je over?" Vroeg Jeremy, maar ik bleef stil. Ze kunnen het niet weten.

"Was het weer dezelfde droom?" Vroeg hij en ik knikte, ze weten dat ik veel over hetzelfde droom, maar ze weten niet waar de droom over gaat.  

"Gaan we het ooit weten? Gaan we het ooit weten waar je droom over gaat, zodat wij je zouden kunnen helpen?" Vroeg Jeremy en ik schudde mijn hoofd.