45 Calibre

Chapter 6

"What do you mean?"

"Wait.Are you getting the wrong idea?" he responded.This guy is really putting me on a hot seat.

"What wrong idea?" he just chuckled.

"That night,my friends saw you staring at me." wow!Seriously?

"And?"

"They thought that you're interested in me,and as a gentleman I approached you" is he boasting right now?

"And what makes you think that the idea your friends got is correct?" I arched a brow.He smirked and sip on his drink.

"Simple.Because you came here with me." he shrugged.

"Ha!Wow!Grabe!"

"See?Wala kang masabi.Kasi?Totoo."

"Hoy!"

"Ano?" hamon niya.

Sinamaan ko lang siya ng tingin bago iritableng nag-iwas ng tingin. "Manahimik ka na nga lang!"

"I need something from you." maya maya'y aniya.

Tinignan ko siya ng diretso sa mga mata niya.He sound so serious.Tinanguan ko siya bago nagsalita. "Spill it."

"I see that..." pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang kamay bago ngumisi.Wth? "You can drive very well."

Why do I have a bad feeling about this?

"Importante ang oras ko,sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin." Iritableng ani ko.

"Importanteng oras para sa importanteng tao." tatango tangong aniya. "Make sense."

Walang sabi sabi ay tumayo ako at balak ng umalis.Narinig ko ang mabilis na pag usog ng upuan niya kaya batid kong sumunod siya.Napahinto ako sa labas ng coffee shop ng maalalang wala nga pala akong dalang kotse.Iritable kong kinuha ang phone ko para sana tawagan si Hazel.

Mayroong sumulpot na baso ng inumin sa harapan ko.Iyon ang iniinom ko kanina.Tumingin ako sa likod ko at nakita ko siya roon.Sinamaan ko siya ng tingin.

"Wag kang magalala,wala akong nilagay diyan." padabog kong kinuha sakanya ang inumin ko at sumipsip doon.

Kapag nalason at namatay ako dito ngayon ay dahil din sa kapabayaan ko.Tinignan ko siya. "Kung iniisip mo na ganun ka kaimportante,pwes nag kakamali ka." inirapan ko siya at nag umpisang maglakad palayo.

"Hey..." aniya habang hawak ang braso ko. "Fine,I'll drop the nonsense.But please,once again.Don't think about leaving just yet."

Nag halukipkip ako at tinignan siya ng diretso. "Give me your car keys."

Dumiretso ako sa driver's seat at kahit na nakasakay na siya ay hindi ko pinapaandar ang sasakyan.Binuksan ko lang ang makina para sa aircon. 

"Aren't we leaving?" maingat na tanong niya.

"No.Now tell me what you need.I'm giving you an hour before we go back at the bar." ani ko ng hindi siya tinitignan.

I heard him sighed. "I heard you do race." Napalingon ako sakanya. "Since we made an impression to each other last week--"

"Can you not?Talk about last week?"

"As I've said, I heard about you."

I laughed then flashed a serious face. "That's impossible,I didn't make any interactions at the bar.How can someone know about me?"