İMKANSIZ

-4- İmkansız

Sabah uyandığımda saat 8.30du

"Ohaa okula geç kaldım!!" Diye bağırdım. Ama bu bağırış heyecan ve sevinç yüzündendi annem artık hasta numaralarımı yutmuyordu. Bende her öğrenci gibi okula gitmeyi pek sevmem ama şuan zaten derslerimi fazla önemsemiyorum. Aklımda hep Poyraz var. En büyük hayalim onunla tanışmaktı. Gerçekten onu çok seviyordum. Yada bir takım saplantı bilemiyorum. Zaten onu sevmeyide hiç istemiyorum. Tek taraflı aşklara hiç bir zaman aşk demezken şimdi ne olmuştu birden? Ne olmuştu da benim ona aşık olduğumu söylüyordu kalbim. Beynim ise zıttını, 'HAYIR DERİN HAYIRR!!' Diye haykırıyordu. Gerçekten çok yorulmuştum artık. Duygularımı gizlemekten aslında ateş olan içimi dışardan pırıl pırıl göstermekten. İçimde fırtınalar kopuyor, ama herşeyi gözler önüne serip, herkesin bütün gerçekleri görmesi yerine ben; susmayı tercih ediyordum.

Ama zaten bu bendim. Ben, herzaman kendimi gözler önünde tutmaktansa gözlerden uzak yaşamayı tercih eden ben. Kendimi herzaman soyutlamış bir insanım. Bilmiyorum gözlerim ne diyor. Ne okunuyor gözlerimden bilmiyorum. Belki gözlerim bana ihanet ediyordu. Onlar belki doğruları gösteriyorlardı? Ama  bu konuyu endişe edecek değildim. Sonuçta benim gözlerimi okuyan veya onları okumaya çalışan bir insan olduğunu sanmıyorum. Ben buydum genellikle gördüğunuzde arkadaş olmak istemeyeceğiniz türden. Fakat kendimi göstermeyen bir insan olduğumdan neşeli gmrünürüm. Çok sıkıldığım ortamlarda kendimi gösteririm. O da elimde değil.

En sonunda kalkmam gerekriğini düşündüm. Kalktım elimi yüzümü yıkadım ve kahvaltı hazırdı

İnanamıyorum kahvaltı! Neredeyse bu yıl çok az kahvaltı etmiştim. Hafta içi okul hafta sonu dershane. Bıktım artık. Annem çayları koyarken "kızım dün gece telefonum kapandı. Sanırım bozulmuş. Seninkini alıyım dedim. Şuşuyu(annemin arkadaşı) arıycaktım konuştuktan sonra unutmuşum odana koymayı." Dedi. Neyse, bugün şanslıydım. "Boş ver anne bak Allah'da istemememiş demekki gitmemi" dedim sırıtarak. Annem "Yaa ne demesin" dedi annem. Biraz gülüştükten sonra sofraya oturduk.

Annem işe gidecekti "Kızıım ben çıkıyorum." İçimden ne kadar 'Kimle?' demek geçsede demedim. "Tamam annecimm" dedim. Annem çıkınca kapıyı iyice kilitledim. Evde tek başıma olunca genellikle korkarım. Birden canım ders çalışmak istedi. Bugün kıyamet kopmazsa daha sonra hiç kopmaz.

1.30 saat ders çalıştıktan sonra baktımki saat 11.56 du. Telefonumu bugün ilk kez elime alıyorum. 12 cevapsız arama 56 mesaj. Ve hepsi bilinmeyen numara. Bir an korkmuştum gerçekten. Mesajları açtım;

"Kızım bak Poyrazın peşini bırak."

"Bak küçük sürtük, Poyraz dan uzak durcaksın!."

"Sana diyorum orospu!!!"

"Götün yemiyo dimi cevap vermeye :)"
                                  .
                                  .
                                  .

Daha bir sürü böyle mesajlar.

"Anan orospu lann!!!" Diye bağırdım birden. Bide korkuyomuşumda cevap vermiyomuşum senin nerenden korkçam lan göt. 

Her neyse cevap verip vermemek konusunda biraz düşündüm ama susmayı tercih ettim. Sonuçta ben Poyrazı sevmiyorum. Şuan kendimi savunmak ve o kızla kavga etmek yerine Poyrazla kavga edicem. Ve bu sırada kalbim ve beynim laf yarışına girdiler (+ kalp, -beyin)

+Ne kadar malım. Sevdiğim çocukla kavga etmek istiyorum.

-Bir dakika ben onu sevmiyorum ki.

+Hadi ama Derin kabullen Sevmek günah değil.

-Hayır. Karşılıksız aşk olmaz.

+Eğer uğraşmasan olmaz ama uğraşırsan karşılıkta bulabilirsin.

-Hayır karşılık bulmak istemiyorum. O çocuğu en yakın arkadaşım seviyor.

+Ama bu senin sevgine engel olamaz.

-Hayır. Bunu yapamam. O benim arkadaşım hemde en yakııın. Arkadaş varken sevgiliyi seçemem.

+Tmm knk ozamn ben çıkıyorum

- ok knk byeee

+Bye

Bütün düşüncelerimi telefonumun bozdu
Kim: CansızAsker (Caner :) )-espiriyi kesin çok az kişi anladı asdfghj-

"Alo"

"Kızım nerdesin sen?"

"Nerde olcam evdeyim."

"Laan nie gelmedin bugun okula?"

"Knk valla gelemedim."

"Bugün neler oldu neler. Ceyda gelmiş seni sordu çok sinirliydi. Noldu lan?"

"Sikcem Ceydasını."Diye mırıldandım. Ama sanırım duymuştu.

"Knk daha neler neler." Biraz duraksadı. Sonra "knka sen Poyrazla..." devamını duymamıştım bile onun adının geçtiği her yerde bana bir şey oluyordu.

"Pardon duymadım tekrar söyle."

"Sen Poyrazla yattınmı?"

Neee. Ne diyordu bu. "Nee!!?!" Diye bağırdım.

"Kanka bana Arzu dedi bende inanmadım. Hala inanmıyorum merak etme sadece neden böyle bişi dedi diye merak ettim. Ama onada Ceyda demiş"

"Ben o Ceydayı sikmesem adam değilim."

"Tmm kanka atar yapma sen asya kafenin oraya gel konuşalım."

"Tmm" dedim ve kapattım.

Hemen hazırlanıp çıktım.

Oraya vardığımda Caner çoktan gelmişti hemen oturdum "Anlat hadi" dedim sabırsızca "Tamm kızım. İnsan önce bi meraba der." Dedi sitem edercesine "Napıyım merak ettim." Dedim sonra garson geldi limonata istemiştik. Caner anlatmaya başladı. "Knk işte biz kantinde otururken geldi bu orospu seni sordu sinirliydi. Sonra  Arzunun Poyrazı sevdiğini biliyolar ya Arzuyu çağırdı yanına."Dedi Caner hiç konuşmamıştım sakince dinliyordum "Sonra Arzu gelince Derinin yüzünü bie görmek isteniyorum dedi bizde noluyo neden fln dedik oda bize öyle dedi knk" şuan o Ceydadanda ona inanan karrdeş sandığım Arzudanda nefret eder hale gelmiştim. Sonra birden atarlanarak "Ben o Arzuyu varyaa.." dedim  bağıra bağıra küfür etmek istiyordum fakat cafede olduğumuz için bağıramıyordum. Benim sinirlendiğimi ablayan Caner yanağımı ovuşturdu "Boş ver kardeşim biz onların..." lafının kesilmesini sağlayan o asil güzel erkeksisese kafamı çevirdim "DERİN!" Diye bağıran sese "Poyraz?" Diye mırıldandım.

Selaam :). Biraz kısa yazıyorum ama her gün yazmaya çalışıyorum gerçekten. Fakat şu dikkatimi çekti 236 kişi okumuş 28 kişi votelemiş. Gerçekten bu işte iyimiyim değilmiyim merak ediyorum ona göre devam edecem. Eleştirilere açığım. Eğer bir kusur bulursanız lütfen söyleyin :).

Multimedia: Poyraz :D