༄ 𝘏𝘰𝘰𝘥𝘪𝘦 𝘉𝘰𝘺 | 𝘕. 𝘙. 𝘒.

020

Seoyeon POV

Nandito na kami sa airport at iniintay ung tropa ni Ni-ki. "Asan na sila?" tanong ko sa kanila dahil 10:12 na baka maiwan kami ng eroplano. "Nasa dorm pa daw sila" sabi ni Ji-woo "Tagal naman, anong oras na oh!" sabi naman ni Ha-eun
Habang nag rereklamo sila na wala pa sina Ni-ki, may natanggap akong notif.

Ding

✨Hoodie Boy✨

✨Hoodie Boy✨
Otw na kami

✨Hoodie Boy✨
Sorry kung natagalan

✨Hoodie Boy✨
Tagal magbihis ng mga
kasama ko eh

✨ Hoodie Girl✨
Sige sige bilisan nyo
lang baka maiwanan
kayo ng eroplano
seen

"On the way na daw sila, nag chat sakin si Ni-ki" sabi ko sa kanila at natigilan naman sila sa pagrereklamo.
"Buti naman tagal tagal nila!" sabi ni Min Jung.

"Nandito na kami!" napalingon kami kung saan galing ung tumatawag na yon. At nakita namin ung kuya parang tanga na sumisigaw, at sobrang dami pang dalang bagahe. Parang maglalayas na. "Dami mo namang dinala Kuya eh isang linggo lang tayo don" sabi ko sa kanya "Masmaganda na ung ready, tsaka dinalhan pa kita ng extrang damit alam ko namang kada oras nag papalit ka ng damit" "ALAM MO KAHIT KUYA KITA SASAPAKIN PADIN KITA" "Tol takbo" sabi naman ni Jay kay Kuya at nagsimula na kaming maghabulan sa loob ng airport. Pinagtitinginan na kami ng mga tao at sinasabing isip bata daw kami pero wala kaming pake. Nang makalapit ako kay kuya ay hinampas ko at sinuntok ung braso nya "ARAY TAMA NA MASAKET! HOY! BUWISET TAMA NA NGA!" sigaw ng sigaw si Kuya, naririndi ako sa pagsigaw niya kaya tumigil na ako sa paghampas ko sa kanya. Inirapan ko siya at bumalik na sa puwesto namin kanina at sumunod naman siya.

295 words
- 𝘛𝘰 𝘣𝘦 𝘤𝘰𝘯𝘵𝘪𝘯𝘶𝘦𝘥