Sınırları Yıktım BEN!

0.3

Korku dolu adımlarla aşağı indim elimi kapı koluna koydum yavaşça aşağı çektim kapıyı gıcırdayan sesiyle açtım karşımda polis duruyordu şaşkınlıkla onlara baktım.
-Merhaba Veysel Umut buradamı?
-Veysel Umut'mu (Veysel Umut yurdun müdürü) e-evet buraların müdürüdür kendisi neden sordunuz.
-Bizi müdürünün yanına götürümüsün?
-T-tabi ki.
İçeri alıp onları Müdürümüzün yanına götürdüm müdür Veysel soğuk kanlı biridir her gün siyah kravat ve parlak, siyah bir ayakkabı giyerdi hiç memnun olmazdı,hiç kimseyi sevmezdi yüzünde hergün aynı ifade vardı, mal mal bakardı bize. Kapıyı tıklattım;
-Kim o?
-Ben Bahar.
-Gel
Kapıyı açtım.
-Ne oldu?
-Müd...
Tam söyleyecekken polis içeri girdi müdür ayağa kalktı ve şaşkınlıkla polislere baktı.
-Müdür Veysel sizmisiniz bayım? -E-evet!!
-Bizimle karakola gelmeniz gerekiyor.
-Ama ben bişey yapmadım!!
O sırada 2 polis kolundan tutup çekti ve;
-Derdini karakolda anlatırsın.
Alıp götürdüler ama kapının önündeki çocuklar onlara engel oluyordu Müdür Veysel;
-Ben bişi yapmadım,yemin ederim ki yapmadım noluyor bırakın beni bırakın bırakın...
Herkes şaşkınlıkla bakıyordu.
Odanın kapısını açtım ve sessizlikle ve şaşkınlıkla odama doğru yürüdüm yatağıma oturdum ve ardından Nur geldi;
-Az önce ne oldu?
-Müdürü karakola götürdüler.
-Nnee??(!)
Çok korkmuş ve şaşkınlıkla bakıyordu.
-Ne oldu ki?
-Müdür benim kuzenim.
-Ne?
-Müdür benim amcam, yurda gelmeden önce 3-4 gün onlarda kalmıştım fakat sonra beni istemedi ve yurda yerleştirdi.
Vay Arkadaş. Sonra Nur yanıma oturdu ve Ben ona;
-Neden seni evinde istemeyip yurda verdi senin amcan o?
Şaşkınlık yüz ifadesini üzüntüye çevirip bana baktı sonra da etrafına ve bana;
-Sana güvenebilirmiyim?
Diye sordu bende;
-Evet.
Dedim;
-Bir gün annem babamla geziyorduk,karşımıza çok virajlı bir yol çıktı çok inceydi ama babam o yoldan gitti annem çok eğlenceli bir şarkı açtı annem bir kıza hamileydi adını ben seçmiştim adı Elvin Mina olacaktı annem mutlulukla dans ediyordu ön koltukta babam önce anneme sinra dikiz aynasına bana baktı sonra karşıdan bir kamyon geldi ve çarpıştık ve aşağı düştük annen ve babam arabada ezilmişti ama ben kemer taktığım için kurtuldum yavaşça gözlerimi açtım çok baygın hissediyordum kapıyı zorlukla açtım ennemin penceresi kırılmıştı ve pencereden ekranı çatlamış telefonu fırlamıştı telefonu zorlukla aldım ayaklarıma taşlar batıyordu iki ayakkabımda çıkmıştı 112yi aradım ve ambulans çağırdım 5-6 dk sonra ambulans geldi babamla annemi ambulansa aldılar annemin olduğu ambulansa bindim ağlıyordum hastaneye yetiştik annemle babamı aynı kocaman bir odaya aldılar ikisine kalp masajı yapıp şok makinası uyguladular ve sonra annemin başındaki doktorun ağzından "Sevim Çiçek ölüm saati 13:47" ardından babamın başındaki doktorda "Edip Çiçek ölüm saati 13:45" o an içimdeki ölü canlanmıştı sonra yanıma polis gelip bana "Bir yakının var mı?"
Diye sordu bende "A-amcam var dedim" beni alıp karakola götürdüler ve ben onlara olayı anlattım. Bi gün sonra amcamlara yerleştim Duygu yengem (amcamın eşi) bana çok iyi davranıyordu fakat amcamdan çok korkuyordu çok belliydi 3 gün sonra saat 00:17 hala uyuyamamıştım herşeyi yaptım ama gözüme 1 gram uyku girmedi, sessizce tavanı izliyordum sonra amcamın odasından sesler geliyordu sonra amcamın odasının önüne gittim yengemin ağlayışlarını duyuyordum kapıyı açtım ve amcam yengeme kemerle vuruyordu hemen aralarına girip "yapma,yapma" diye bağırdım yengem alttan sızıp salona kaçtı amcam elindeki kemeri yere bıraktı ve benim kolumdan tutup bana tırnaklarını geçirdi ve bana
" eğer bu geceyi birine anlatırsan seni öldürürüm!" Dedi o gece uyuyamamıştım sabah uyandım bi baktım ki amcam yanımda eşyalarımı bir poşete geçiriyordu kalktım ve "ne oluyor? Dedim sonra amcam "yurda
gidiyorsun." Dedi ve yurda gittik o günden bu güne 2 senedir burdayım." Dedi ve cümlesini bitirdi. İçimden "Vay ben nerelere gidemm!" Dedim...