Escaping The Reality (Cagayan Series #1) [COMPLETED]

28

Tulala lang ako dito sa kwarta magmula ng araw na iyon, may savings pa naman si Daddy at kami pero hindi sapat iyon dahil nagaadal pa ang tatlo kong kapatid sa matataas na paaralan.

Malapit na magsimula ang klase kaya nakauwi narin si Rina at katulad ko wala rin silang magawa dahil pabagsak na ang company.

Its been a week since that day hindi ko na siya nakita at nakakausap. Ayoko rin silang makitang dalawa nakakawalang gana.

Then i heard some noise outside my room parang galing sa sala dali dali akong bumaba para tignan iyon. I saw our lawyer sa company na kausap si Dadddy parang masigla na si Daddy at may kinuhang papel na inabot ng lawyer.

"Dad whats happening?" takang tanong ko napatingin naman silang dalawa sakin.

"someone invested in our company" parang nabibiglang sabi niya, who could that be? But anyway thanks to him or her.

"who?"  takang tanong ko hindi ako mapakali eh parang masama ang kutob ko.

"Jilmar" deretsang sagot ng lawyer napapikit ako at hindi na nagtaka, tumalikod na ako gustuhin ko mang hindi tanggapin nakaperma na si Daddy.

Jilmar invested in our company at dahil isa rin siyang sikat na CEO he invited some of his comrades to invest.

Kaya dali dali si Daddy na pumuntang company para ayusin na ang lahat while me gusto kong tawagan si Jilmar pero hindi ko kaya, hindi ko alam kung galit ba o guilt ang nararamdaman ko dahil sa sinabi ko sa kaniya nung last na mag usap kami.

But then i emded up dialing his number kahit nanginginig ako.

"hey.." bungad niya sakin, bakit ba ganiyan ang boses niya kapag phone.

"h-hey i just want to ask something" sabi ko na nauutal.

"sure lets talk about it with dinner?" tumango ako kahit hindi naman niya makikita.

"s-sige i'll meet you at the Korean Restaurant tonight"

"sure" ako na ang unang nagbaba ng tawag baka may masabi pa ako eh.

Habang naliligo ako nagtext siya na nandoon na siya di naman halatang excited siya no? I emded up wearing a simple white with a shade of pink at the bottom dress.

Nakarating ako doon at buti nalang maliit lang ang tao, he immediately look at me saka malamyang ngumiti, i walk towards him and sit infornt of him.

Its awkward mygod! Ang maririnig mo lang is yung music dito at saka mga kustara na nagagamit.

"so how are you?" una kong tanong para hindi awkward habang tumitingin sa menu saka ako ng order ng pasta.

"im good" nakangiting sabi niya hindi ako makatingin sa kaniya.

"how was your baby?" napatigil siya sa pag inom ng juice nang sabihin ko yun napapikit ako at napaiwas ng tingin wrong choice of word! Damnit!

"its not mine. I told you that" mariing sabi niya, nagkibit balikat na ako kahit nilalamig na ako.

And then our food came and we ate peacefully but i cant take it anymore i need to talk.

"uhh..why did you invest?" kinakabahang tanong ko, he look at me while chewing at napatingin ako sa plato ko.

"im thinking na kahit yun lang makabawi ako sayo kahit hindi ka na mapunta sakin" naestatwa ako sa sinabi niya.

Bakit parang gusto kong magprotesta sa sinabi niya? Kahit hindi na ako mapunta sa kaniya? Balak niya akong bitawan?

"is that all?" sabi niya ng nakangiti parin pero ako hindi ko kayang ngumiti. Tumango nalang ako saka pinagpatuloy ang pagkain ko.

Wala nang nag iimikan saamin hanggang sa matapos na kaming kumain he is the one who paid it kasi ayaw niyang hati kami.

Magkatabi ang kotse namin sa parking lot kaya sasakay na sana ako ng hawakan niya ang kamay ko. Is this the last time na mahahawakan ko siya? Iiwan niya talaga ako?

"be happy" sabi niya saka ako hinalikan, nahabol ko pa ang labi niya pero agad siyang tumalikod sakin saka naunang umalis.

Ang sakit ng pagtalikod niya dahil alam kong hindi na siya babalik pa.