Kötülükten doğan aşk mı? Ya da nefret?
Merinette hayatının en berbat anısını tadmıştır ve hayatını değiştirmiştir... ama hayatta kötü olanı seçmiştir, kendini kötülüğün bir halkası yapmıştır.
Tek başınadır ve ona yanlış yolda olduğunu söyleyen kimse...
Merinette'in Ağzından Sabah kalktığımda hissettiğim ağrı ile istemsizce yüzüm buruştu. O yastık savaşından kaç gün geçti ama hâlâ Adrien tarafından yediğim yastık yüzünden boynum ağrıyor.
Tuvalete gitmek için kalkıp, işimi hallettikten sonra kıyafet seçmeye koyuldum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra aşağı inip uzun zaman sonra kendime kahvaltı hazırlamaya başladım. Bir yandan da bilgisayardan iş başvurularına göz gözdirdim. Evet iş başvurusu yapıcam. Hem üniversite sınavına hazırlanıp hem çalışıcam belki dışarıdan okurum.
Gerçekten kafamı çok karışık şu an ailem olsaydı çok iyi olurdu. En azından beni yönlendirebilirlerdi.
Basit bir kaç yere başvuru yapıp gönderdim. Lise mezunu olduğum için pek iyi yerlerde çalışacağımı sanmıyorum ama bir şans belki (burası wattpad bebeğim o şans hep kapında)
Kahvaltımı yaparken telefonum çaldı "Alo"
"Merinette Dupaın-Cheng"
"Evet benim"
"Merhaba efendim. Bankadaki bütçenizin %80'ini kullanmış bulunmaktasınız. Bilginize" (Meri'min hayatına bak yaa ona banka %80, bana ancak internet pakatinizin %80'ini kullandınız diye mesaj geliyor 😑)
Telefon kapanınca bir süre bekledim. Gerçekten iş bulmam gerekiyor. Hemde acilen.
Evden çıkıp Adrienlar'ın evine doğru yürümeye başladım. Adrien kaç gündür çok yoğun, babasından kalan miras için uğraşıyor. Onu aradığımda hep meşgul oluyor sabah dörtte bile. Çok geçmeden kapıya varınca zile bastım.
Telefonla konuşan Adrien kapıyı açtı. Beni beklemediği için öylece kala kaldı. Uykusuzluktan kızarmış gözleri ve altındaki şort ile
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben seni sonra ararım" diyerek telefonu kapattı. Anında yüzüne bir sırıtış kondu. Kollarını göğsünde kavuşturup kapıya yaslandı. Onun bu haline bende gülümsedim. "Hangi rüzgar attı seni buralara" dedi tek kaşını kaldırıp
Biraz yaklaşıp kısık bir sesle "Bana daha çok fırtına gibi geldi" dedim
