ı'm in the sky | hyunin

25.03.22

[Jeongin'in Ağzından]

"Merhaba ben Yang Jeongin. Yiren'in sevgilisi."

Susuyordum, konuşmuyordum.. Ne yapacağımı bilmiyordum. Kelimeler, sözcükler boğazıma düğümlenmişti resmen. Tanrım biri gelip kurtarmalıydı beni bu durumdan. Hayır dediğim cümle bile bitirmişti beni.. Yiren'in sevgilisiyim diye tanıttım kendimi. Öyle bir şey yoktu, olmayacaktı da.. İnsanlar bana bakıyordu ben Hyunjin'e.. Herkes pür dikkat beni dinlerken ben hâlâ sessizliğimi koruyordum. Bir şey demem gerekiyor ama ne diyeceğim? Ne demem gerekiyordu? Soğuk soğuk terler akıtıyordum buz kesilmiştim.. Şuana kadar hiç böyle olmamıştım. Ne yapmam gerektiğine dair hiç bir şey bilmiyorum beynimden vurulmuş gibiydim şuan. Düşüncelerim bir rüzgar gibi esip duruyorlardı. Beynim bunlarla meşgulken, kalbim sadece Hyunjin'e sarılmak istiyordu..

Hyunjin acaba şuan beni anlayabiliyor muydu? Mimiklerim, soğuk terler, gerginliğim.. bunun sebebin o olduğunu anlayabiliyor muydu? Ama nereden bilecekti ki o, her şeyden habersiz bir masum çocuk gibiydi..
Hyunjin ifadesiz bakışlarla bana bakıyordu. Ben ise ona çaresiz bakışlarımı gösteriyordum.. Tanrım her şeyin bir kabus olduğunu göster bana, bu uykudan uyanmak istiyordum. Ve uyandığım da sıcacık yatağımda terlemiş bir şekilde kalkmış olayım..

Yiren'in ismimle seslenmesiyle irkilmiştim.. Ona baktım iyi misin der gibi bakıyordu. Hem ona baktım hem de benden hâlâ cevap bekleyen insanlara baktım. Yüzlerinde ki boş bakışlar beni daha çok geriyordu.. Binlerce kez tekrarladım ama cidden ne yapacağımı bilmiyordum? Söyler misiniz? Ne yapabilirdim ben? Nasıl bozacaktım bu sessizliği..
Bir anda Yiren'e dönüp.

" Yiren bir su alabilir miyim? Heyecandan boğazım kurudu.." diyeverdim..

Ne kadar çaresizdim.. Gördünüz mü? Böyle isteyince Yiren kabul etti ve bir çalışandan su getirmesini söyledi. Çalışan su getirene kadar etrafa baktım. İnsanlar şaşkınlık içeresinde ne yaptığımı sorguluyor gibi aralarında fısıldaşıyorlardı. Onları takmadım ama Hyunjin..
Yüzünde bir ifade oluşmuş nasıl desem.. Sanki bir şeyin farkında ama değil? Kızacak ama kızmayacak gibi? Bir hamle yapacak ama yapamıyor gibi? Onun bu anlamsız ifadesini görünce daha çok gerildim.. Boğazımdaki düğüm vardı ya şu sözcükler düğümlenmişti işte onlar şuan taş gibi boğazımın tam ortasında kaldı. Ne yutabiliyorum ne de gidiyor. En sonda su gelmişti. Yiren bana suyu uzatarak verdi. O suyu bir yudumda içmiştim.. Sonra bardağı Yiren'e uzattım. Yiren gözlerini büyütmüş hem bana hem de bardağa bakıyordu. Şaşkınlıkla bardağı aldı ve çalışana verdi. Bende artık bir konuşma yapmam gerekiyordu..
İnsanlara döndüm ve.

" Sizi beklettiğim için özür dilerim, heyecanımdan nasıl konuşacağımı bilmiyorum kusura bakmayın. Bu özel gün için sizleri buraya çağırdık çünkü biz Yiren ile-"

"JEONGİN DUR! YAPMA O KONUŞMAYI! "

Gelen bu bağırma sesi ile arkama dönmüştüm. Gördüğüm manzara..
Nefes nefese kalmış, saçları dağılmış bir kız vardı karşımda.. Kimdi bu? EVET EVET TANRININ BANA GÖNDERDİĞİ YARDIMDI BU. TANRIM! SONUNDA! Kalbimdeki sevinci durduramıyordum. Herkes bir şaşkınlıkla kıza bakıyordu. Bu anı bozan bir ses geldi.

" Ne oluyor burada? Sen kimsin kızım? Nedir bu saygısızlık?"

Bu.. bu babamın sesiydi. O konuştuğunda ona baktım. Sinirlenmiş bir şekilde hızla nefes alıp veriyordu. Kız konuşmaya başlayınca başımı çevirip ona odaklanmıştım.
Her yerini düzeltip nefesini de bir düzene soktuğunda selam vererek konuşmaya başladı.

" Herkesten özür dilerim. Benim adım Aisha. Yiren'in kız sevgilisi-"

Yiren'in annesi konuşmasını kesmişti.

" Ne diyorsun sen? Bu konuyu kapamıştık. Yiren nişanlanıyor. Bu özel günü bozamazsın. Ne haddine bu! "

Aisha saygısını bozmadan onu dinlemişti ve sakin bir şekilde cevabını verdi.

" Sizin için bu konu kapanmış olabilir ama Yiren ve benim için kapanmadı. Biz birbirimizi seviyorken siz bizi ayırdınız. Kızınızın hiç mutlu olmayacağı bir hayata sürüklüyorsunuz ama buna ben izin vermem."

Aisha Yiren'in yanına yaklaşarak elini tuttu. Bir film gibi izliyordum şuan yaşanan olayı..

" Yiren beni sevdiğini hala biliyorum. Benimle buradan çıkıp mutlu olmak ister misin yoks-"

"EVET!"

Şoka uğramıştım. Ne olup bittiğini hâlâ anlayamamıştım. Ama ne oluyorsa her şeyin iyi olduğuna inanıyorum. Çünkü bu olaydan sonra herkes mutlu olacaktı.. Ben öylece baka kalmışken Yiren ve Aisha gitmişti bile.
Ağlama sesiyle yine irkilmiştim.. Ne olacaktı bu korku?! Gelen sese baktığımda Yiren'in annesi ağlıyordu.. Biri de ona destek çıkıyordu. Diğer insanlara baktığım da ise bu olayı konuşuyordu onlara bir dedikodu.. ağızdan düşmeyen abartı söylentiler.. O kadar aptalcaydı ki.. İnsanların gelişmeyen düşünceleri, değişmeyen yapıları.. sinir ediyordu beni.
Bunu farkeden babam bir sinirle herkesi dağıtmıştı. Ve onlardan tek tek özür diyen Hyunjin'in arkadaşları Minho ve Jisung.

Ben ise bir köşeye geçmiş içimdeki sevinci yaşıyordum. Çünkü bu anı olmasını istemiyordum. Bir hata olacaktı ve olmadı.. Tanrım buna izin vermedi. Benim sesimi duydu ve yardım etti Tanrım.. Ben duygularımı içimde yaşarken biri bana seslenmişti.

"Jeongin?"

Bu..bu Hyunjin'in sesiydi. Kalbim yerinden çıkacak gibi oldu.. Karnımdaki kelebekler uçuşmaya başladı.. Farkettim ki ona olan aşkım hiç bitmemişti.. Ben onu hâlâ seviyordum.. Ben böyle heyecanlanmışken başımı çevirip ona baktım ve cevap verdim.

"Efendim."

" İyi misin?"

Nasıl iyi olmayım kalbim yerinden çıkmış götümde atıyordu. Bayılacaktım şimdi..
Hyunjin ile ilk defa yüz yüze konuşuyorduk. İlk defa ismimle seslenmiş ilk defa beni görmüştü. AMA! BENİ. SİZCE. TANIMIŞ. MIDIR?! Lütfen hayır..
Bir anda vücudumu endişe kaplamıştı.
Bu düşüncelerimi dağıtmaya çalışarak cevap verdim.

"Bilmem. İyiyim heralde."

Bu nasıl cevaptı? Ve sesim niye titriyordu. Tanrım yine ve yinee..

" Anlıyorum.. Eğer iyi değilsen dışarıya çıkabiliriz. Hava almak iyi gelir sana. Yani belki.."

KALBİM! Sakin ol Jeongin. Ne bu lise aşıklar gibi.. Ama öyleydi. O hâlâ benim lise aşkım.. Off ne saçmalıyorum ben. Yine boş konuşuyordum.

" Ben.. Aslında olur. "

Bir gülümsemeyle karşılık vermişti bana.. Tanrım ölücektim. Gülüşü.. Siz o gülüşü biliyor musunuz? Bilmelisiniz. Çünkü ben o gülüşü hiç bir kelimeyle anlatamam..
Ben böyle gülüşüne kapılmışken Hyunjin arkadaşlarına haber vermiş ve dışarıya çıkmıştık.
Bulunduğumuz villa da havuz vardı. O havuzun başındaki banka oturmuş, sessizce duruyorduk.. Ben öyle havuza bakarken Hyunjin yıldızlara bakıyordu. Onun yıldızlara bakması dikkatimi çekmişti.
Nedenini soracakken o bana seslenmişti..

"Jeongin?"

"Efendim?"

"Bir şey sorabilir miyim?"

HASSİKTİR!.

• • •

Herkese Merhaba!♡

1 SENE SONRA YİNE BULUŞTUK! YİNE BİRLİKTEYİZ! OF ÇOK ÖZLEDİM SİZİ BİR BİLSENİZ..

Her şey için çok teşekkür ederim. Okudğunuz için, beklediğiniz için, bir heycanızın olması her şey ve her şey için teşekkğr ederim. İlk ficim ve ilk kez bu kadar değer gördü.. Ne diyeceğimi bilmiyorrum vee duygusala bağlamadan bir sene sonra yeni bölümü sizlere verip kaçıyorumm

Belki yeni bölümü bir sene sonra daha atarım kdkekdwkgkekfwkdkeka şaka şaka ne kadar üniye hazırlansam da sizlere bölüm atmaya devam edeceğim ♡♡

Her şey için çok teşekkğr ederim İyi Okumalar bebeklerim! ☆