Prologue

16 1 0
                                    


Isang napakagandang musika ang siyang maririnig sa isang apartment na hindi gaano kalaki. Ang malambing na boses ng mang aawit ng kantang ito ay nakakamangha ngunit ang kahulugan ng bawat liriko ay baligtad sa napakalambing at masayahing boses nito.

Bawat basong ibinabato sa aking direksyon ay tila wala lamang sa akin.

Bukod sa magulong paligid, tanging luha ko lamang ang makikita at pag iyak ko ang maririnig.

"I saw them crying, begging for me to help them. After saying all their sin, their love to me, they died, but I won't forget the last word that came out from my dad's mouth, 'Justice' " He said in anger while looking at my eyes directly.

His innocent face turns out into a evil face while saying those words. The happiness and admirable eyes turn out to an evil eyes. I can feel his pain and hatred while looking at my eyes. Tila ba unti unting tinutunaw ng galit ang pagmamahal na parang kailan ko lamang nakita .

"I want to kill anyone, even you. I can die right now, but seeing them alive makes me want to live longer. Do you think killing you means I am done with my mission?" He said before pointing the gun to me.

"This is not you, relyse. Please, stop. You're being insane!"

"I know. No need to tell me that. but I want you to know that I really love you, but I need to do what I think is right" After saying those words, tanging sunod sunod na pagbaril na lamang ang siyang aking narinig at tanging sa dugo na lamang ako nakatingin. Sinubukan kong magsalita ngunit sakit at luha ko lamang ang siyang nararamdaman ko.

Sa huling sandali, tanging isang salita lamang ang siyang lumabas sa aking bibig.

Sa katagang "paalam" ang lahat ay natapos na.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Oct 14, 2021 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Love Supersedes Anger Where stories live. Discover now