Küçük Kızım

137 4 1
                                    


Saat sabahın körü ve ben uzun zaman sonra ilk defa bu miğde bulantısı ile uyandım. En son böyle uyandığımda, bacaklarımın arasında kanlı bir örtü ile hastanedeydim...

Küçük kızımı, karnımda olduğunu öğrendikten iki hafta sonra kaybettim.

Dört aylıkken öğrenmiştim bebeğimin varlığını, öğrendikten 2 hafta 3 gün sonra, baygın bir şekilde kendimi hastanede buldum. Gözlerimi açtığımda bacaklarımın arasında kandan kıpkırmızı olmuş, beyaz , uzun bir havlu vardı. Sonra hiç tanımadığım bir kadın yanıma geldi,
"Merhaba Alicia, ben hemşire Lena, öncelikle sakin olmalısın"

-Siz kimsiniz,benim burada ne işim var? Bu havlu neyin nesi? Bebeğim iyi mi?

"Lütfen sakin olun her şeyi açıklayacağız, doktor beyi çağıracağım bekleyin lütfen."

Hemşirenin " Bekleyin lütfen" dediğini duyduktan sonra bayılmışım, kasıklarıma kadar hissettiğim iğrenç mide bulantısı ile uyandıktan sonra neler olduğunu anlatmak bile istemiyorum.

Hayatımın tüm saflığının gittiği gündü, o gün bebeğim gitti , ben de gittim , kendimden çok öteye...

Bir annenin, varlığından yeni haberi olduğu bebeğini kaybetmesi. İşte bu da benim hikayemin başlangıcı. O günden sonra, içimde hiç bir duygu kalmadı. Yeni duygular için yeni başlangıçlara ihtiyacım vardı. Bunu iliklerime kadar hissediyordum.
Ve tek dileğim, bebeğimi geri getirebilmekti, ama yapamadım.

Alicia SierraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin