TUĞKAN ||| BxB

#1

Doğdum. Tamam böyle saçma bir giriş daha olamaz, baştan alıyorum.

Normal bir ailede dünyaya geldim, orta gelirli bir aile. Normal bir aile...

Aklım bir şeylere erebildiği vakitte sadece dokuz yaşındaydım. Belki tam olarak mantığıma oturtup anlayamıyordum ama anlıyordum işte.

Dokuz yaşımda, annem ve kardeşimle birlikte evden ayrıldık. Kız kardeşim benden üç yaş büyüktü. Ben dokuz, o ise on ikiydi. Teyzemlerin evinde kaldık bir süre. Anlayamadım, neden evimizde babamla birlikte yaşamıyorduk? O ne yiyor ne içiyordu evde bir başına?

Zamanla annem, bizleri baba yokluğu hissettirmeden büyüttü. Onlu yaşlarımda ailemle gece vakti canlı müziğe gider, eğlencemizi dibine kadar yaşardık. Anılarımda babam yoktu.

Merak ettim, bu merak içimi kavurdu.

Babam ilgili bir baba değildi. İnternetten okey oynayan, doğru düzgün işe gitmeyen ve evde pinekleyen birisiydi. Her şeyi annem yapardı. Evi geçindirmek üzere bir kolejde çaycılık yapıyordu.

Kendi evimizden taşınıp teyzemlerde kalmaya başladığımız andan itibaren ne babamın sesini duydum ne de yüzünü gördüm. Yok olmuştu.

Bir gün eğlenip döndüğümüz canlı müzik gecesinin sabahında, kaldığımız komşunun evinde yanımda yatan anneme sordum. "Babam nerede?"

Yaşım maksimum ondu. Bir çocuğun böyle bir şeyi sorması ve annesinin cevap verirken nasıl bir halde olacağını düşünebilir misiniz?

"Baban kötü bir şey yaptı oğlum."

Baban kötü bir şey yaptı.

Ne yapmıştı da bizim cezamız ondan uzak olmaktı? Baba oğul ayrı olabilir miydi? Bizi sevmiyor muydu?

Anlatınca ufak aklımla mana vermeye çalıştım.

Baban kötü bir şey yapmış, ablanı taciz etmiş.

Bir baba, evladına..? Öz çocuğuna bu zulmü reva görebilir miydi? Nasıl bir mideydi sahip olduğu ki öz evladına böyle bir şey yapabilmişti?

O vakitlerde çok anlamadım. Öfkelendiğimi hatırlıyorum, babama çok kızdım. Ailem nasıl hissediyorsa ben de öyle hissetmeye çalıştım. Özlemini içimde hissetsem dahi dışarıya belli etmedim.

Bu vakitte davalar açıldı. Annemin boşanması ve ablamın davası.

Bildiklerim de yeterli değildi. Bu zulüm yalnızca ablama yapılmamıştı. Teyzelerim, kuzenlerim ve dayımın eşi dahil çoğu kişiyi taciz etmişti vaktiyle. Bunu böyle açıkça söylemek bile mide bulandırıcı. Hiçbiri sırf annemin evliliği, yuvası bozulmasın diye bunu bir kere bile söylememişti.

Babamı sevmemem gerektiğini o vakitlerde anladım. Kötü insanlar sevilmezdi ve babam kötü bir insandı.

Beni her zaman davalardan ve mahkemelerden uzak tuttular. Büyüdüm. Annem benim için hem bir anne hem de bir baba olmuştu. Hiçbir ihtiyacım olmadı lakin eksik büyüdüm.

Anneniz baba rolünü üstlenebilirdi ancak ortada bir baba figürü yoktu.

Arkadaşlarım bana babalarından bahsetti, bense hep sessiz kaldım. Övünebileceğim bir babam yoktu.

On altı oldum. Eşcinsel olduğumu fark ettiğim ilk zamanlardı.

Erkekken halihazırda erkeklerden hoşlanmam saçmaydı. Önümde böyle bir örnek varken aşırı saçmaydı ama kendimi böyle hissetmekten alıkoyamıyordum.

Sevgilim olmuştu. Lise ikiye giderken bir çocukla tanışmıştım, Ankara'daydı. Yüzünü görmedim, sesiyle yetindim. Üç ayı aştık ancak yapamamıştık. Ben yapamamıştım. Üç ay sevgili kaldıysak üç yıl dostum olmuştu. Ailem yerine koyar, içime kapanık oluşumdan ötürü aileme anlatamadığım şeyleri ona anlatırdım.

Bu yaşa geldim, yirmi oldum. O ise ya geçen sene ya da ondan önceki sene evlendi. Bağlarımız tamamen koptu.

Çekingendim, insanlara karşı soğuktum. Bu benim için bir tür koruma mekanizmasıydı. Benimle arkadaş olmak için yanaşmak yürek isterdi. Bu yüzden lisede sayılı arkadaşım olmuştu. Okulda herkesi tanıyan tiplerden değildim, arkadaşlarım dışında sınıftakilerin ismini bile bilmezdim.

Çalışkan değildim ama genelde iyi notlar alırdım. İnkılap Tarihi hocam okulu uyuyarak bitirdin gibisinden bile konuşmuştu. O dersin en yüksek notu bendeydi ama tarihle uzaktan yakından alakam yoktu.

Yirmi oldum. Babasız büyüdüm. İnsanlara soğuk tarafımı gösterdim. Büyüdüm. Ne siz sorun ne de ben söyleyeyim, bir şekilde büyüdüm işte.

Daddy Issues'a hoş geldiniz.

Biraz da duygusal bir kurguya gireyim.

Beğenin, yani umarım beğenirsiniz.