This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Bakit ngayon pa?" Mangiyak ngiyak na tanong ni Mama.
"Bakit hindi mo sakin sinasabi ang lahat?" Gusto kong magsalita. Gusto kong umimik pero parang may napigil sakin.
Hindi tumigil sa pagiyak si Mama. Maya maya ay biglang dumating ang nagiisa kong best friend.
"Tita nakita ko na po." Sabay upo nya sa harap ni Mama.
Bahagya kong minulat ang aking mga mata at nakita ko ang aking pinakainiingatang libro.
"Tita hindi naman po sa nangingialam ako pero napabasa ako ng kaunti. Tita kahit kaibigan ako ni Solar hindi ko inaakalang may gantong pangyayari po pala". Napatulo ang luha ni Vae.
Bakit ba laging nasa huli ang pagsisisi?
Bakit kung kailan wala na ang isang tao tsaka iiyak at sasabihing aalagaan?
"B- Bakit?! Bakit Solar!!??" Pilit akong ginigising ni mama.
"Tita tama na ---- "
"Tita si Solar!!!"
"Solar gumising ka-----"
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
: ))
BINABASA MO ANG
Blue Dead Leaves
RandomShe's like a leaf that is slowly falling from the tree. Just like the leaves in the season of autumn. She's slowly getting tired of her blue life. Regrets will be in everyone soon.
