ÜVEY ABİM (TAMAMLANDI)

1.bölüm/ÜVEY ABİM

Evet annem saçma sapan konuşuyor karşımda kendimi zor tutuyordum.

"Kızım bak beni dinle. ben gerçekten baban öldü diye üzüldüm ama yeter artık hayatıma dul olarak devam etmek istemiyorum!" Dedi.

Gözümden akan bir damla yaşı yanağımdayken sildim. Kendimi zor tutuyordum. tamam babam öldü üstünden 18 yıl geçti annemi birisi ile evlenmesin diye herşeyi yaptım ama artık karışmaktan vazgeçmem lazımdı haklıydı az da olsa haklıydı.

"Kısacası ben birisine aşık oldum kızım ve onunla evlenmek istiyorum" dedi.

"Ne" dedim. Şoktamıydım bilmiyorum. zaman durmuştu benim için. Sesim çıktımı onuda bilmiyorum sanki biri boğazımı sıkıyorda ölmemi istiyormuş gibiydi.

"Kızım.. kızım..kendine gel noldu" annem karşımda benim kendime gelmem için kolumdan tutup sallıyordu bende hemen geri çekildim.

"Anne bak sana artık karışmayacağım ama bilki bu beni çok üzdü tamam git evlen ama o adam seni üzerse katil olabilirim söyleyeyim"dedim sakince.

Annemin gözleri dolmuştu ama gülümsüyordu. Bende gözyaşları içinde ona sarıldım. Hemen geri çekilip konuşmaya başladım. "peki adam nerde yaşıyo eğer dükkana yakın bir yerde değilse" derken annem sözümü kesti "yakın hemde çok yakın"

"Nerde peki" dedim."alt katta" dedi annem.

Biz bu eve yeni taşınmıştık 1 ay geçmişti ve hiçbir komşuyu ve kimseyi tanımazdım hiç arkadaşım yoktu eski evimizdede yoktu ben fazla sosyal biri değildim.

"N-ne nası yani komşumuz mu?"dedim. Oda başını salladı.

"Evet ama alt kata taşınacağız olur mu?" Dedi. "Hayır. Sen taşınabilirsin ama ben taşınmayacağım. Zaten çalışıyorum kirada değiliz. Daha ne olsun."dedim. Annem bu dediğime rahatlamış gibi bir oh çekti. "Hem ikinizde birlikte yaşarsınız rahat rahat. Hı.. olmaz mı?" Annem küçük bir sırıttı ve konuşmaya başladı.

"Ben şey demeyi unuttum üvey babanın adı Nurhan. Üvey abinin adı ise Uras" dedi. "Of ya şimdi benim bir üvey abimmi var." Dedim.

"Annecim bak üvey abin,öz abin değil,yakışıklıda yani biz ikimiz birlikte yaşarız Urası da buraya yollarız olur mu?" Diye sordu.

"Anne benimle açık açık konuşurmusun?" Diye sordum.

Annem gülerek odasına geçti ve kapıyı kapatıp kilitledi "anne bak hayır ya of" diye bağırdım.

"Ben bavulu hazırlıyorum odayıda hazırlarım Uras burda yatar" dedi. Sırıttığını anlayabiliyordum

"Anne orada ben yatacağım" dedim

"Tamam sende kıyafetlerini hazırla buraya yerleştir." Dedi.

Bende odama geçip odayı hazırlamaya başladım.

Odalar hazırdı annemde eşyaları aşağı indirmek için Nurhan abiyi çağırdı baba diyeceğimi sanmayın.

Nurhan abi geldi ama yanında bir yakışıklı çocuğu daha getirmişti güzel yüz hatları şarışın gibi ama değil gibi bir şaç rengi,yeşil gözlü gibi siyah tişört giymiş altına ise siyah pantolon giymişti kolundaki kaslar çok iyiydi ben Nurhan abiyede göz gezdirdim yakışıklı değildi bir gömlek bir pantolon tamam. babamı fazla hatırlamıyorum ama babam bundan daha yakışıklıydı.

"Merhaba Kızım" dedi. Nurhan abi.

'KIZIM' kelimesi gözümü bir anda doldurmaya başladı öylece boşluğa bakıyordum...

Adam elini bana uzatmış bana bakıyordu "bana Kızım demeyin lütfen bana adım ile seslenin. Ha birde anneme en ufak bir şey olursa" derken Nurhan sözümü kesti "olmayacak. Nefes" dedi. Bende hafif sırıtıp adamın elini sıktım.

"Merhaba" dedi Uras bende "Merhaba" dedim. Uras bana bakıyordu sadece yüzüme ifadesizce bakıyordu.

"Ben Uras senin üvey abinim" dedi ve elini uzattı sırıtıyordu. Bende elimde olmadan sırıttım ve elini tutup "Bende Nefes senin üvey kardeşinim tanıştığıma fazla memnun olmadım" dedim ve elimi elinden kurtardım o hala sırıtıyordu.

"Ee benim odam nerde" dedi etrafta gözünü dolaştırarak. bende "gel göstereyim" dedim. Ve odaya doğru yürümeye başladım kapının önünde durdum kapıyı açtım ve ona baktım "e hadi gel sana odanı gösteriyorum" dedim Uras'ta bana doğru yürümeye başladı. annemler çoktan eşyaları alıp aşağı inmişlerdi bile.

"Oda güzelmiş beğendim burası senin odanmıydı" dedi yanıma gelip kolunu omzuma koyduğunda bende ona baktım bana bakıyordu aramızda beş santim falan fark vardı.

Ben hemen geri çekildim ve önünde durdum "bu kadar samimi olmazsan sevinirim Uras" dedim. Uras'ta hemen başını salladı. "Tamam ben odama eşyaları yerleştireyim sonra da senin dükkana bir uğrayalım" dedi.

"Aa dükkan hatırlattığın iyi oldu benim hemen gitmem gerekiyor. Kime sorsan gösterir işini halledip gelirsin"

Ona bakmadan hemen annemin bana hazırladığı odaya girip üstümü değiştirdim.

Üstüme bir beyaz tişört, altıma bir mavi bir pantolon giyip saçımı at kuyruğu yaptım sonuçta yemeklerin üstüne saç dökülsün istemeyiz ufak bir makyaj hazırım.

Kapıyı açtım "ben çıkıyorum!" Diye bağırdım "tamam" dedi Uras. Sonra ayakkabımı giydim. Ve çıktım anneme bakmaya bile zamanım olmadı sokağa indim dükkana girdim. Bir baktım telefonum ve çantam yok. hemen geri döndüm en son saçımı lavaboda tararken telefon yanımdaydı sonra da bir yere bırakmadım. Çantamda odamda olmalıydı.

Ben bunları düşünürken Eve varmıştım hemen merdivenleri çıktım ah be anahtarıda unutmuştum ah benim unutkan kafam hemen kapıyı çaldım inşallah Uras bir yere gitmemiştir.

"Tamam geldim" diye bir ses duydum kapıyı tıklatmayı kestim ve kapı açıldı Uras yarı çıplak karşımda duruyordu...

DEVAM EDECEK

İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ💋

2-3haftada bir atmayı düşünüyorum eğer çok beğenilirse haftadan haftaya atarım sizi seviyorum 😘

770 kelime