Too Late To Tell You

Trusting Your Promise

Looking in the dark sky with the light of those stars made me realized that no one wants to feel pain at all cost. I sighed and tried to look for another chance in this life. What should i do? Is there is still a chance? Or it's my destiny to be unhappy.

Wala ng mas sasakit pa sa buhay na wala ng buhay. I'm still in pain, i lost the reason to live. Kung kailan may nasisilayan kanang kokonting ilaw, saka naman 'to paunti unting pinapatay sayo. I lost in many ways that's why there is nothing left.

"Ayoko na," bulong ko.

"Anong ayaw mo na?" Natulala ako nang marinig ang boses ng isang tao sa likuran ko at pumunta 'to sa tabi ko. I sighed out of thinking.

"Wala," malamig kong sagot at nagpatuloy sa pag susungkal ng lupa, para maitanim ang mga pananim.

"Sus! Akala mo katapusan na ng mundo kung makabulong," She cheerfully said at ngumuso, nag patuloy siya sa pagdirig ng lupang huhukayin ko, marami kaming gumagawa ng trabaho ngayon. Kaya naman may kanya kanyang mundo ang bawat grupo. Pero itong kasama ko, kahit kailan hindi na nauubusan ng topic.

"Azil!" Napalingon ako kay Gario nang tawagin nya si Azil na siyang katabi ko. Siya ang nag bubuhos ng tubig sa lupang hinuhukay ko. Kaya naman liningon niya rin si Gario.

"Huh?" Hindi ako umimik sa reaksyon ni Azil.

"Halika dito! May ipapakita ako sayo!" Sigaw pa nito, may mga kasamahan din si Gario at nag hihiyawan ang mga ito. They are in something.

"Tch!" I spat and continue.

"Busy pa ko!" Pasigaw pabalik ni Azil sa kanya.

Hindi ako umimik. Pero hindi ko maiwasang magtago ng ngiti. I know Azil is popular with the guys, she's pretty and kind hearted so other than me there are a lot of guys want to have her.

"Ano ba? Bilisan mo nga ang pag huhukay, para makapag pahinga na tayo," Reklamo pa niya sakin, habang binibilisan ang pagbubuhos ng tubig sa lupa, I'm not talkative like her but i always follow what she ordered me to do so.

"Oo na! Masyado kang atat na makausap ang ulol nayon," Maktol ko at pinagdiskitahan ang lupang hinuhukay, pero natigilan ako ng humalakhak siya. Kaya naman napatitig ako sa kanya.

"Hahaha!" Hindi pasiya naka recover at napahawak pa 'to sa kanyang tiyan. Ayun naman ang halakhak na nagpapatulala sa karamihan, napatitig ang mga kasamahan namin sa kanya. I don't like the way they look at her, it's disgusting me.

"Timang kaba?" Tawa paniya, kumunot naman ang noo ko sa pinagsasabi niya. "Para sabihin ko sayo, hindi ako atat! Nagugutom nako kaya bilisan mo ng saganon makakain tayo!" Bigwas nya at mabilis na inilapit ang kanyang muka sa muka ko, ang sumbrero niyang may disenyo ay mas nag pa bagay sa ganda niya. Hindi mo siya mapagkakamalan na ulila katulad ko, maraming nagsasabi na baka anak daw siya ng mayaman at nawala lang pero ang totoo, kasama siya sa mga batang nawalan ng pamilya dahil sa isang giyera.

I almost lost my breath. Natulala ako sa ganda ng kanyang mga mata at sa naka ngisi niyang labi.

"Edi maghintay ka!" Bigwas ko at bahagyang natawa kakaiba talaga ang babaeng 'to, natawa rin siya at nag salita.

"Mag hintay?"

"Oo," Seryoso kong saad sakanya.

"Tch! Sige! Basta sabay tayo mamaya ah," Pout niyang sagot.

Nakangiti naming tinapos ang trabaho. Maaliwalas na ang mga lupa na hinukay namin kanina kaya naman inisa isa namin 'to para taniman ng seeds.

"Tara na!" Sigaw ng mga kasamahan namin habang kumakaway.