His Warm Affection (On-going)

Kabanata 14

Night of Tiredness

Tila naputol ang litid ng kinikimkim kong galit. Ang mga paro-paro'y hindi ko na maramdaman sa aking tiyan at tila namatay na sila dahil sa pait na aking nararamdaman. I brittle cussed my self for being selfish.

Pinalis ko ang mga butil ng luhang patuloy sa pagpatak. I'm so much nervous that when I'm done hearing all of what Lucas' explanations, mas lalo akong masasaktan. Ngayon nga ay tila hindi ko na kaya, hindi ko matansiya ang susunod. I can't deny it to my self that my thermometry was already eaten me up.

Panay ang lunok ko habang naghihintay pa rin sa mga susunod niyang idudugtong. Malagkit ang titig ko kay Lucas dahil minuto na rin ang nakalipas ngunit hanggang ngayon ay hindi niya pa rin nasagot ang aking huling tanong. Mas lalong bumagsak ang mga balikat ko dahil baka nagdadalawang isip pa siyang sabihin sa akin kung ano talaga ang mayro'n sa kanila.

Bukod sa tanong kong iyon, marami pa ang gusto kong malaman. Ngunit habol ang aking hiningang pinapagaan ang aking nararamdaman. Tila bawat hugot ng hiningang kinukuha ni Lucas na napapasulyap pa talaga sa akin, ay siya namang pagbigat ng aking dibdib dahil sa kaba.

Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko. His lips are already parted but seems not ready on what he would tell. Tila nagdadalawang isip na sabihin ang dapat sabihin ngunit desedido na.

I wanted to know the truth even though truth hurts sometimes... I was feeling nervous when he was trying to spill out his words but ended to shut it off, tila gusto kong pigilan siya kapag nagsimula na siyang magsalita.

"Wynter, I'm so sorry. Nabuntis ko si Freya," halos hindi ko marinig ang kaniyang sinabi ngunit malinaw pa iyon sa tubig nang sabihin at bigkasin niya.

Pagak akong napatawa dahil sa bigla. I know he was just lying... Hindi iyon magagawa ni Lucas dahil paano naman nila magagawa 'yon? I know how he dislikes Freya at malabong magka-physical contact silang dalawa. Ngunit nahuhuli ko ang intensidad sa kaniyang mga mata, ang katotohanan ay saksi doon.

Nanlamig ako sa hindi ko malamang dahilan. I can't even feel my heart beat. Gusto kong halughugin kung nasaan na ang puso at kapain iyon sa aking dibdib ngunit hindi ko maigalaw ang aking sariling kamay. Nahipo ko ang noo dahil naramdaman ko ang pagpapawis roon. This isn't be real...

Kung kanina ay gustong-gusto kong deritsahin niya ako, ngayon ay sana'y inunti-unti niya na lang upang hindi ako mabigla ng ganito.

Dapat ko bang kaawaan si Lucas dahil bukod sa malaki ang problema niya sa sariling pamilya, may mas malaking problema pa pala siya sa sariling buhay?

Hindi ko alam kung paano siya paniniwalaan. Ang sabihin sa akin na may ibang anak ang Daddy niya sa ibang babae ay maniniwala ako, ngunit ang manggaling mismo sa kaniya na may binuntis siya? at si Freya? No... This is only a dream... And if this would maybe a nightmare, god please... wake me up. Baka hindi na ako magising.

Gusto kong tanungin ang tadhana kung bakit palagi na lamang akong umiiyak at nasasaktan. Why I cannot feel happiness? Even just a bit of it. Mula umpisa, nasa magulong sitwasyon ako. Hindi ko maintindihan kung ano ba ang halaga ko rito sa mundo.

Bayolinte kong kinuha ang kamay ko mula sa kaniya. Nagdadalawang isip ako kung dadaluhan siya sa kaniyang problema o pagaanin kahit papano ang loob niya, yet, I don't even know when to start comforting my self because in the second time he came back, he hurt me again and the worst, mas nasaktan niya ako ng sobra.

For all this time, ginawa niya akong tanga! Ginawa niya akong bobo! Pinaniwala niya ako! Pinaasa! Sinaktan! At pinaikot...

I nodded gradually. Unti-unti akong lumayo sa kaniya. Gusto kong maawa ngunit mas naaawa ako sa sarili ko. I realized that what I have fucking felt for him back then was all wrong. Mali na nagmahal ako ng isang katulad niya. Mali pala na siya iyong unang lalaking minahal ko. Maling iniyakan ko siya at mas mali dahil hinabol ko siya.