𝐃𝐨𝐧'𝐭 𝐜𝐚𝐥𝐥 𝐦𝐞 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠 ✥ 𝐣𝐚𝐞𝐲𝐨𝐧𝐠-𝐜𝐨𝐦𝐩𝐥𝐞𝐭𝐞

10

دیگه طاقتش طاق شده بود... اخه مگه چقد توان داشت؟!

تیونگ یه شلوارک سفید کوتاه با تیشرت ابی اسمونی پوشیده بود و پاهای کشیده ش رو هی جلوی چشای جهیون تکون میداد

نفس عمیقی کشید و کل بطری ابش رو یه نفس سر کشید... هنوز چشاش روی هیونگ جذابش بود و هیچی نمیتونست کاری کنه جهیون از اون نقاشی رویایی چشم برداره

کارگردان از تیونگ میخواست ژستای مختلف بگیره و هر بار نمای قشنگ تری از اون تندیس زیبا جلوی چشمای جهیون قرار میگرفت

صدای خسته نباشید بلند استف باعث شد جهیون نفس راحتی بکشه و از روی صندلی حصیری بلند شه

قدم های بلندش رو سمت تیونگ برداشت و مچ ظریف دستش رو توی دست گرفت

+ باید بریم یه جایی

اینو گفت و تیونگ رو دنبال خودش کشید... نمیدونست کجا داره میره فقط دنبال یه جای خلوت میگشت

_هی جهیونا... کجا داریم میریم

تیونگ اینو درحالی گفت که داشت مثل فنر دنبال جهیون کشیده میشد...

جهیون بالاخره به جایی که میخواست رسید... پشت صخره هایی که حسابی اونها رو از دید بقیه مخفی میکردن... دست تیونگ رو کشید و اونو بین خودش و دیواره صخره ای گیر انداخت

+هیونگ... این انصاف نیست

تیونگ که از اون وضع حسابی تعجب کرده بود با چشمای گرد بهش زل زده بود

_چی؟!

جهیون همونطور که صورتش رو نزدیک و نزدیکتر می اورد زمزمه کرد

+ اینکه تو اینقد دلبری و من جلوی جمع نمیتونم کاری بکنم

لبخند کج روی لبای جهیون بدجوری قلب تیونگ رو به بازی گرفته بود... پس دلیل رفتارای بیتاب جهیون این بود

ولی...
این جهیون چرا اینقد عوض شده بود
اینقد بی پروا شده بود

_ج... جهیونا...

جمله ش با چسبیدن لبای جهیون به لباش ناتموم موند... لبای تشنه ای که بی پروا لب هاش رو به بازی گرفته بودن...

درونش اتش بزرگی به پا بود...
نه... هوس نبود...
هیونگش هیچوقت براش هوس نبود...
اون دلگرمی این روزای جهیون شده بود و حالا داشت از لبای باریک و کوچیکش ارامش مینوشید...

هرچی بیشتر مک میزد بیشتر دلش میخواست... همراهی اروم اون لبای خواستنی دیوونه ترش کرده بود و هربار که لبای تیونگ به لبای برجسته س مک میزدن اتیش درونش بیشتر میشدن

مک میزد و از طعم بهشتی دهن تیونگ بیشتر میچشید... لبای کوچیک تیونگ رو بین دندون گرفته بود و میگزید... زبونش رو داخل دهنش میبرد و حفره خیس دهنش رو لمس میکرد