Karanlıkta Açan Papatya

20.Bölüm Kız Çocuğu

... Karamel gözlerini aklıma kazıdım onu o yapan bu gözlerdi...

RÜYA'DAN

Yaptığım çok salakçaydı biliyorum ama dayanamamıştım ve Merte sarılmıştım bir felaketin ortasında.

Hayatım da böyle değil miydi zaten? Bir felaketin ortasında hep yanlış şeyler yapmıştım yol gösterenim olmamıştı.

Günlerce sanki bu anı beklemiştim bu karamel gözlere sarılmayı gözlerinden okuyordum benim ona muhtaç olduğum gibi o da bana muhtaçtı.

Birden sırtımda hissettiğim acıyla yavaş yavaş yere savrulduğumu hissettim ne oluyordu bana?

Yoksa ölüyor muydum? Ölmek bu kadar kolay mıydı?

Etrafımda sesler duydum dönen kişiler gördüm hiç birini ayırt edemiyordum tek hatırladığım Mertin elimi tutup Rüya şimdi olmaz dediğiydi.

Karamel gözlerini aklıma kazıdım onu o yapan bu gözlerdi.

***
Saatler Sonra

Bir Rüyada mıydım bilmiyorum. Yemyeşil vadilerde beyaz elbisemle koşup duruyordum. Nedensizce çok mutluydum. Birden bir tepeye doğru çıktım arkası dönük bir kadın vardı upuzun siyah saçları olan.
Birden kadına bir adım atmamla her yerin karardığını gördüm. Gökyüzünü bir karartı ele geçirmişti ve hızla yağmurlar yağmaya başladı.
Elbiseme baktığımda her yağmur damlası değdiğinde elbisemin kana bulandığını gördüm. Üstünden kanlar akıyordu beyaz elbisemden eser yoktu.

Birden babamın arkası dönük kadına doğru yürüdüğünü gördüm ona bakmamla bana bakıp sinsice gülümsüyordu.
O her adım attığında saçlarımın bir tutamının yere düştüğünü gördüm saçlarım giderek kısalıyordu.

Olayın şokuyla geri geri adım atmaya başladım ve sert bir şeye çarptım. Kafamı kaldırıp baktığımda bu Mertti hemen arkasında da Emre vardı.
Mertin gözleri ışıldıyordu adeta yüzü tertemizdi ruhu o gün dışarı vurmuştu resmen parlıyordu.

***
YAZAR'DAN

Bir düşman kurşunu daha ruhu küçücük olan bir kız çocuğunun bedenini ele geçirmişti.

Kız çocuğu içeride savaş veriyordu. Ruhu bu kadar zayıf olan bir kız çocuğu bu savaşı galip gelebilir miydi?
Aralarına daha güçlü dönebilir miydi ki?

Aylar önce gelen mesajda bir felaket gelecekti ve ikisi de ayrı taraflara savrulacak demişti. Neler oluyordu?

Mert başını yoğum bakımın karşısındaki duvara yerleştirmiş yerde oturuyordu.
Bitmişti tükenmişti içinde olduğu durumu hiç ama hiç bir şey tarif etmiyordu adeta yaşamayı unutmuştu. İçindeki duyguların tarifi yoktu en çok da Rüyaya karşı hissettiklerinin.
Kafası çok karışıktı çok korkuyordu hemde her şeyden çok ona bir şey olur diye korkuyordu.

Zaten ona yeterince zarar verdiğini düşünüyordu bu da onun yüzünden oldu diye düşünüyordu. Duygularıma hakim olamadım diyip hızla sert yumruğunu yere vurdu kendine zarar vererek bir şeyler yapacağını sanıyordu ama daha bunu bile beceremiyorum kendime zarar veremiyorum diye geçirdi içinden.

İçerde Rüya onun yüzünden yaşam savaşı veriyordu ona göre ne yapsa Rüyanın hayatına kattığı kötü şeyler affedilemezdi.
***
MERT'TEN

Olmuyordu ne yapsam olmuyordu içimdeki tarihsiz ama bir o kadar da kötü duygu gitmiyordu.

Kafamı duvardan duvara vurmak istiyordum her şey benim yüzümdendi her şeyin tek nedeni vardı, Ben.
Rüyanın iyiliği için ondan uzak durmam gerekiyordu ben onun kırık kalbini tamir edebileceğimi sanmıştım ama daha da dağıtmıştım.