Karanlıktan Aydınlığa

Bölüm 1

Hayat bazen istediğini vermez insana ne kadar isterseniz isteyin ama olmaz ..İşte tam da bu umutsuz noktada bir mucize olmasını bekleriz çaresizce. Bir umut ışığı ararız bizi çekip çıkarabilecek.Bende tamda o noktalardan birindeydim işte. Herşey 2 yıl önce başlamıştı aslında.Ama ben görememiştim..Eğlenceden başımı kaldıramaz bi haldeydim . Her gün yeni mekanlar yeni arkadaşlar .
O gece hep beraber gece kulübünde eğlenmeye gitmiştik. Başta herşey normaldi keyifler tıkırındaydı.Delicesine eğleniyorduk.
Birden telefonum çalmaya başlamıştı. Kafam güzel olduğu için pek önemsememiştim ama hiç susmuyordu telefon ve en sonunda zahmet edip bakabilmiştim. Telefonu açtığımda annemin ağlamaklı sesini duymuştum . Ne olduğunu anlamaya çalışıyodum.
Annemin birden babamın kaza geçirdini söylediĞinde şoka girmiştim adeta ..
Alel acele hemen arabaya atlayıp hastanenin olduğu yere hızla arabayı sürüyodum. O kadar hızlı ve dikkatsizdim ki o an önüme kim çıksa ezer geçerdim . Tahmin ettiğim gibi oldu önüme bir kız atlatı son anda frene basmasam arabanın altında kalabilirdi tabi bende hapse!
Ne oldunu anlayamadan kız birden arabaya bindi ve olabildiğince kaza basmamı istedi.
Ben o anda o kadar çok afallamıştım ki sorgulamadan dedini yaptım . Son sürat basmaya devam ettim hastaneye .
Arabadan koşarak inmiştim babamın nerde oldunu sordum hemşirelere ve hemen olduğu yere gittim. Annem on yıl yaşlanmıştı adeta. Seslendiğimde bile beni fark etmemişti ancak yanına vardığımda beni fark etti. Neler olduğunu sorduğumda hiç bir şey söylemedi sadece bana sarılıp ağladı uzunca bi süre .Daha sonra doktor çıktığını görür görmez yanına koştum.
"Ne oldu doktor bAbam iyi olacak mı ameliyat nasıl geçti." diye sordum. Ama doktorun yüzü bir hayli garipti birşey söylemiyordu gittikçe dahada öfkelenip yakasına yapıştım.
"Söylesene be adam babamın neyi var ne oldu ?"
En sonunda zahmet edipte konuşabildi doktor efendi.
"Babanızın durumu şuan oldukça kritik şuan yoğun bakıma aldık isterseniz odamda konuşalım." dedi. Tam o anda yakasını bırakmıştım ki annemin yere yığılan bedenini görmem bir oldu. Koşarak yanına gidip onu kucağıma aldım ve sedyeye yatırdım. Bütün bu olanlardan olacak ki daha fazla kaldıramayıp fenalaşmıştı. Doktor yanımıza gelerek onu muayne etti ve bir kaç test istedi. Bende o sırada babamın kaldığı yoğun bakım ünitesinin olduğu yere gittim . Ah gitmez olaydım . O kadar kötüydü ki durumu her yeri sargı içindeydi. Çökmüştüm o an o kadar güçsüzdüm ki ... Boş yere demiyorlarmış baba evin dreği herşeyidir diye.
Ne kadar süre orda kaldım bilmiyorum adeta çakılı kalmıştım orda , birden donuk kaldığım yerden irkildim . İçerde birşeyler oluyordu. Hemşireler panik yapmıştı. Daha sonra çok geçmeden doktorlarda içeri koşmaya başladılar.
Babamın tek dayanağımın , kalbi durmuştu . O an camı kırıp babamın yanında olup ona destek vermek isterdim. Kendimden geçmiş halde içeri girmeye çalıştım ama beni çekerek dışarı çıkardılar . Perdeler çekildi ve ses yok. Oraya çöküp kalmıştım . Hayatımın en zor anlarıydı neredeyse. Kendimi en kötüye hazırlamakla uğraşıyordum.Bir yandanda anneme kötü birşey olursa nasıl açıklayacağmı düşünüyordum . İşte tam da o sırada doktor dışarı çıktı. Hemen olduğum yerden doğruldum ve yanına gittim.
Doktor " Babanızın kısa bir süreliğine kalbi durdu ama endişenmeyin uzun uğraşlar sonucu hayata geri döndürdük. Babanız çok güçlü bi adam ve bunu atlattı." dedi.
O an o kadar mutlu oldum ki kahkahalarım havada uçuşuyordu öyleki kendimi fazla kaptırıp birden doktora sarıldım. Onunda tokat atması kaçınılmaz olmuştu haliyle . Yanlız güzel hatundu veselam . O tokadı atmasaydı iyiydi ...
Daha sonra koşarak annemin yanına gittip ona sıkıca sarıldım...
O ise gene ne yapıyor bu deli oğlan gibisinden bakıyordu. Ah bir bilse babamın kalbinin durduğunu yine fenalaşırdı.
Annem " Ne yapıyorsun bu sarılmada neyin nesi evladım" dedi.
"Sarıldım işte ne var bunda sen bayılınca kendimi kötü hissetmiştim ama şimdi iyi olduğunu görünce mutlu oldum.
Artık anlatırmısın naasıl oldu da babam böyle bir kaza geçirdi ?"
Annemin yüzü çok gergindi sanki birşeyleri benden saklar gibi bir hali vardı adeta. Sorduğum soru karşısında yanıtsız kaldı bi süre ve anlatmaya başladı .
" Baban çok büyük bir trafik kazası geçirdi önüne çıkan bir araç yüzünden dreksiyon hakimiyetini kaybedip şarampole yuvarlandı.." dedi .
"Eeee sonra nasıl çıkarıldı kazadan sonra araçtan ?"
"Bilmiyorum bana polisler haber verdi ve koşarak buraya geldim ve sana haber verdim oğlum."
"Anne benden bişey gizlemiyorsun değil mi ? Bak eğer öylese söyle saklama!!"
"Hayır oğlum bişey gizlemiyorum senden ..." demekle yetinmişti. Ama sanki bana bişeyleri eksik anlatıyordu yüzünden; sesinin tonundan bunu anlayabiliyordum ve ben Yağızsam bu işin tüm iç yüzünü öğrenicektim..