The Demon Inside Me

Chapter 6

*Cold's POV*

Nandito na ako sa sala at nag-aayos ng gamit.

"Lady, nakahanda na po yung breakfast niyo." Sabi sakin ni Yaya Tanya. Tinanguan ko nalang siya.

"Lady, may tao po sa labas. Lalaki hinahanap po kayo." Sabi naman sakin ni Yaya Drey . Lalaki? Sino?

Lumabas ako at ayun nakita ko si Clyde na nakasandal sa kotse niya. Pagkalapit na pagkalapit ko sa kanya.

"How can you do that?" Yan ang bungad niya sa akin.

"Do what?" Painosente kong tanong sa kanya.

"Killing, murdering, taking people's lives. How can you live with that?! What kind of person are you?!"

"I told you once and now I'm going to tell it again. I'm not an ordinary person. I can live with it cause I've been through it. All my life that's what I do. That became my life. What all of you know is just half of who I really am. You wouldn't wanna see the real me. "

"You kill! You take people's lives! You are merciless!!. You're a heartless person!!"

"I kill because they deserve it."

"They deserve it?! You kill with no reason.! Now tell me, how did they deserve it? Wala kang puso! Wala kang awa! Pumapatay ka ng walang dahilan. Pinapatay mo ang mga tao na wala namang ginagawa sayo!" Hindi niyo alam. Hindi niyo kasi alam.

"You know nothing. You don't know what kind of hell I've been through. Pinapatay ko sila dahil masasamang tao sila. Dahil mamamatay tao sila."

"At anong tingin mo sa sarili mo? Hindi ka ba mamamatay tao? Ha?!!!"

"Hindi mo naiintindihan."

"Dahil kahit sino hindi naman maiintindihan kung gaano ka kademonyo!"

"You're right I'm a demon. Leave. Ngayon wala ka ng karapatan na pumunta pa dito. Leave." At tinalikuran ko na siya at pumasok na sa mansion.

Hindi niya alam. Hindi nila alam. Hindi nila naiintindihan.

Pumapatay ako para makaligtas ng mas maraming buhay. Pinapatay ko sila para hindi na sila makapatay ng inosente. Hindi ako pumapatay ng inosente. Hindi ako ang masama dito. Pero yun ang lumalabas dahil hindi naman nila alam ang totoo. Hindi nila alam kung ilang libong tao na ang napatay ng mga taong pinapatay ko. Pumapatay ako para sa iba. Dahil ayaw kong matulad sila sa akin. Sa mga magulang ko na pinatay ng walang dahilan.

-----

"Anak stay here. Promise me you'll stay here ok?" Sabi sakin ni mommy.

"But mommy what's happening? What are the bad guys doing here?" May mga pumasok kasi na bad guys dito sa bahay namin. Kinuha nila si yaya at binaril kaya hinatak ako ni mommy para magtago dito sa ilalim ng hagdan.

"We don't know baby. All we know is that you need to be safe. You and your kuya. Ok?" Naiiyak na sabi ni mommy.

"But mom. Where is kuya?" Hindi ko makita si kuya. Nakita ko naman ang pagkagulat sa mukha ni mommy na parang naalala niya na hindi namin kasama si kuya.

"Oh my god. Your brother. Charles. Where is Charles.?" Si kuya. SI kuya. Umiiyak na ako ngayon kinakabahan ako. 5 yrs. Old palang ako. Nakita ko si kuya na pinagbababaril ng mga bad guys na may tatoo ng bow and arrow. Nakita ko siyang naliligo sa sarili niyang dugo. Dugo.

Dugo .

Dugo.

Dugo.

"M-m-mo-mommy s-si k-k-kuya Ch-charles." Pagkatapos ay itinuro ko si kuya Charles na wala ng buhay. Yinakap ko ng mahigpit si mommy na umiiyak narin.