Kayıp Gülüşlerin Adresi ✓ Texting

kırk altı

Selamün aleyküm gençlikk

Bölüme geçelim

Medya kalp ben jhdhfuhfe çok seviyorum ya

Bu bölüm Asaf'tan olduğu için baya heyecanlıyımm. Kitapta sadece üç bölüm Asaf'tan olacak ve bu 2 oluyor. En sonuncusunu da finale sakladım ;)

Bu aradaa finale son dokuz bölüm...Hazır mıyız? O zaman geri sayım başlasın.Dokuz bölüm diye küçümsemeyin daha neler neler olacak :d

*  *  *

ASAF'TAN

Yıllar geçmişti ben bu sokaktan yürümeyeli. Yıllar olmuştu anılarımla dolu olan bu yollardan geçmeyeli. Gençliğimin ve en güzel günlerimin geçtiği yerdi burası. Şu köşedeki kırmızı ev yıkılmış ve geriye sadece yıkık dökük bir enkaz kalmıştı. Halbuki ben en son gördüğümde o kırmızı evin bahçesinden çocuk kahkaha sesleri insanın yüzünde tebessüm oluştururken, anneleri bahçeye çıkıp yeni yıkanan çamaşırları balkona asar ve eski kaplara ekilmiş güzel çiçeklerini suladıktan sonra bahçede oynayan çocuklarını tembihler ve içeri girerdi.  

Biraz ileride üçüncü katta oturan teyzenin balkonu menekşe ve manolyalar doluydu yıllar önce. Yanından geçerken mis gibi kokusu ciğerlerinize dolar ve içinizi huzur kaplardı...Fakat şimdi o çiçekler kuruyup solmuştu ve o şenlikli balkonun yerini kasvet almıştı.

Ne çok şey almıştı yıllar; benden, bizden, hepimizden...

Kimimizin gülüşlerini aldı elimizden, kimimizin duygularını....Kimimizin evini, ailesini, belki de baktığı gökyüzünü... Zaman bu, bir şeyler çalmadan gidemiyordu işte sizden...

Her zaman okula giderken bindiğim otobüs durağına doğru kaydı bakışlarım. Bir burukluk esir almıştı bedenimi ve ruhumu. Oraya doğru adımladım ve durağa oturup etrafı izlemeye başladım. Akşam güneşi gökyüzünde hafif kızıllığını bırakırken sokak lambaları teker teker yanmaya başladı. Hafif bir rüzgar tenimi yalayıp geçiyordu.

 Hafızam beni anılarımda bir yolculuğa çıkarıp altı yıl öncesinde kalanlardan bir anı sundu gözlerime. O gün kursa gitmek için evden çıktığımda durakta Zümra ve arkadaşı vardı. Ben onlar rahatsız olmasın diye durağın dışında beklerken yağmurun yağmasıyla ıslanmaya başlamıştım fakat Zümra ben ıslanmayayım diye arkadaşıyla birlikte kenara kayıp benim de durağın altında durmamı sağlamıştı. Belli etmemeye çalışsa da tavırlarından endişeli olduğunu anlayabilmiştim.

Yüzümde oluşan tebessüme engel olamadığımda akşam onların evine gideceğimiz gelince elimde olmadan heyecanlanmıştım. Hatırlıyor muydu beni? Bu altı yıl ondan neler almıştı peki?

Daha fazla oyalanmamam gerektiğini anlayıp ayağa kalktım ve çiçekçi dükkanının yolunu tuttum. Karışık ama bir o kadar da sade kocaman bir buket yaptırmış ve bir kutu da çikolata almıştım. Adam çiçeği elime verdikten sonra burnuma götürüp kokusunu içime çektim. Umarım Zümra beğenirdi...

Adama ücreti verip dükkandan çıktığımda sırıtarak boş boş etrafa bakmaya başladım. Düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan şey  ise telefonumun zil sesi olduğunda bir elime çikolatayı ve çiçeği alırken diğer elimi cebime götürüp telefonu çıkardım. Aramayı yanıtlayıp kulağıma götürdüm. Arayan kişi annemdi.