Çocukluğuma Sevgilerle (Mahalle Hikayesi) -TAMAMLANDI-

.37.

Bölüm Şarkısı : Perdenin Ardındakiler - Vedalardan Bir Buket

FİNAL

Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar..

♡♡♡

"Leyla, içeriden tabakları getirir misin annecim?"

Elimde ki salatayı arka bahçede ki masaya bırakırken mangalın başında dikilen Mert'in attığı öpücüğü görmemeye çalışıyordum.

Bu ne rahatlıktı Allah aşkına. Babamdan da mı korkmuyordu?

Yemin ederim babam sırf gıcıklığına tutuklatır bir kaç gece nezarette yatırırdı onu.

"Ben geldiiimm!"

Cıvıl cıvıl sesiyle konuşarak kollarını açıp yanıma gelen Nazlı'ya sıkıca sarıldım.

"Nerdesin sen kaç gündür Nazlı?"

Gözlerini devirip bıkkınca bana baktı.

"Sınavlarla uğraşıyorum. Son sene biliyorsun. Avukat olacağım sonunda."

Nazlı hukuk okumayı pek istemesede babasının ve Defne teyzenin yönlendirmesiyle bu alanı seçmişti.

Dediğine göre çokta pişman değildi çünkü zaten okumaya hevesli olduğu bir bölüm yoktu.

"Naber güzellik?"

Kollarımı ona doladığımda saçlarımı karıştırdı,nefret ettiğimi bile bile.

"Ya Kerem amca! Yapmasana!"

"Kerem uğraşma kızla hayatım lütfen!"

Beni elinden kurtaran Eda teyzeye hayali bir öpücük gönderip masada ki eksikleri tamamlamaya devam ettim.

Selim amcanın, Kerem amcaya neden çok bayılmadığını artık daha iyi anlıyordum.

Üzerinden çok zaman da geçse,herkes kendine bir hayatta kursa sanırım bazı şeyler unutulmuyordu.

"Melek şu salatayı o tarafa koyar mısın canım?"

İlkim teyzenin uzattığı tabağı alıp yerine yerleştirdiğimde iyice büyüyen karnına elimi yerleştirip gülümsedim.

"Ya ne zaman doğuracaksın çok merak ediyorum nasıl bir şey olacak."

"Aman ne bilim! İnat etti kaldı içimde."

İkinci çocuğuydu onun. Birazcık geç olmuştu sanki ama kaza kurşunu diyorduk biz kendi aramızda.

Umut her seferinde çıldırıyordu. Bu yaştan sonra kardeş nereden çıktı diye.