Μόνο φίλοι;

Κεφάλαιο 1

Όταν ξύπνησε ο ήλιος είχε ήδη ανατείλει. Άνοιξε τα μάτια της αργά και κοίταξε τριγύρω. Δεν ήταν σπίτι της.

Οι χθεσινές αναμνήσεις την χτύπησαν αμέσως σαν γροθιά στο στομάχι συνοδευόμενες από έναν οξύ πονοκέφαλο. Ανακαθησε προσεκτικά. Είχαν συμβεί πραγματικά όλα αυτά χθες βράδυ;

Το βλέμμα της καρφώθηκε στον Νίκο που κοιμόταν ακόμα δίπλα της, γαλήνια χαμένος σε κάποιο όνειρο. Σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται όσο πιο αθόρυβα μπορούσε για να μην τον ξυπνήσει, άλλωστε και μόνο η ιδέα της αμήχανης κουβέντας που θα ακολουθούσε την έκανε να ανατριχιάσει. Την στιγμή που ανεβαζε το φερμουάρ του τζιν της τον άκουσε να ανασαλεύει πάνω στα σκεπάσματα.

"Μάγδα; Τι κάνεις εκεί; "

Κοκάλωσε. Γύρισε και τον κοίταξε ενοχικά.

"Καλημέρα Νίκο..." μουρμούρισε

Ο Νίκος αναστεναξε, έτριψε τα μάτια του και με μια γρήγορη κίνηση σηκώθηκε από το κρεβάτι.

"Φεύγεις πριν καν ξυπνήσω; Νόμιζα μόνο τ'αγόρια παρατάνε τις γκόμενες χωρίς ούτε ένα γεια το επόμενο πρωί. " χαμογέλασε αχνά και την αγκάλιασε από τη μέση δίνοντας της ένα απαλό φιλί στα χείλη. Η Μάγδα σταύρωσε τα χέρια της.

"Συγγνώμη. Πραγματικά δεν σκόπευα να φύγω κρυφά, απλά δεν ήθελα να σε ξυπνήσω." η αλήθεια ήταν πως ένιωθε ήδη αρκετά περίεργα. Ελευθερώθηκε από την αγκαλιά του και άρχισε να ψάχνει την τσάντα της. "Κοίτα Νίκο πραγματικά πρέπει να φύγω, έχω μάθημα στις δέκα και μετά θα πρέπει να βρω την Έλλη έξω. Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα, οκ;" γύρισε και τον κοίταξε. Η καρδιά της σκιρτησε βλέποντας τον να στέκεται μπροστά της φορώντας μόνο το μποξερακι του. Αυτό το παιδί ήταν η προσωποποίηση του σέξι, κυρίαρχου αρσενικού. Τρέμε Κρίστιαν Γκρέι ένα πράγμα. Ο τρόπος που κρατούσε τα χέρια της ακίνητα χθες βράδυ ενώ της έκανε ερωτα την είχε φτάσει στα άκρα και έστω το άκουσμα της βαριάς, βραχνής φωνή του αρκούσε για να την ανάψει, πόσο μάλλον όταν της ψιθύριζε βρωμολογα. Αλλά σήμερα είχε πάρει αυτό που ήθελε και ήταν πιο ψύχραιμη και αποστασιοποιημένη. Ο νορμάλ εαυτός της δηλαδή.

"Μάγδα " είπε γελώντας αυτός βλέποντας την χαμένη έκφραση της. Την πλησίασε και πάλι. "Εντάξει, όπως θες. Εγώ δεν θα σε ενοχλήσω. Θα περιμένω τηλέφωνο σου μικρή "

Το ήξερε ότι την νευριαζε όταν την έλεγε έτσι, πολύ περισσότερο τη στιγμή που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερη του. Αλλά τον Νίκο τον διασκέδαζε αυτό, βασικά κάθε αντίδραση της τον έκανε να νιώθει όλο και πιο σημαντικός.

"Δεν θέλω να σε πιέζω. Αλλά προσωπικά πέρασα πολύ ωραία χθες βράδυ. Μου έλειψες. "

Η Μάγδα τον κοίταξε κατάματα και αυτός πήρε το πρόσωπο της στα χέρια του. "Χρωστάς κάτι " ψιθύρισε καθώς έσκυψε να την φιλήσει. Ο Νίκος φιλούσε πάντα άγρια και, το κυριότερο, δάγκωνε. Αυτή τη φορά μάλιστα πιο δυνατά απ' οτι συνήθως, κάτι που την έκανε να αμφισβητήσει την μέχρι τώρα κουλ στάση του.

"Θα ματώσουν τα χείλια μου Νίκο " είπε κι εκείνος την δάγκωσε ακόμα πιο δυνατά μέχρι που η Μάγδα κλαψουρησε και τον χτύπησε ελαφρά στο στήθος για να σταματήσει.

Όταν τον κοίταξε η παιχνιδιαρικη, ελαφρώς υπεροπτική έκφραση του δεν μπορούσε παρά να την κάνει να χαμογελάσει.

"Φεύγω!" ανακοίνωσε δίνοντας του ένα πεταχτο φιλί.

Κατευθύνθηκε προς την πόρτα, κοντοστάθηκε όμως με το χέρι ακουμπισμένο στο πόμολο. "Κι εγώ πέρασα πολύ ωραία χθες " είπε τελικά.

"Ναι. Το κατάλαβα. " απάντησε εκείνος. Η Μάγδα κάγχασε κι έκλεισε με δύναμη την πόρτα πίσω της, αφήνοντας τον ημίγυμνο, καινούργιο εραστή της μόνο του να αναλογιζεται αν αυτός έκανε κάτι λάθος ή αν η Μάγδα κάνει πάλι τα δικά της.

***