(İYİ OKUMALARR...)
Hiçbir yerden ses gelmezken koşarak geldiğim yeri döndüm kapıyı açmaya çalıştım ama kitliydi. Bu sefer daha çok bağırmaya başladım. Abim ve Berzana tehditler savururken boğazımda bir ip hissettim. Bir anda beni boğmaya başladı. Çığlık atmaya çalıştıkça daha da canım yanıyordu. Nefesim artık yetmezken gözlerim yavaş yavaş karardı ve sonunda tamamen kapandı...
Nefes almaya çalıştıkça boğazıma iğneler batıyormuş gibi hissediyordum. Göz yaşlarım aktığı için ise etrafı bulanık görüyordum. Nerede olduğumu tam anlayamasam da yerde olduğumu biliyordum. Yavaşça ayağa kalktım. Karanlıkta kapıyı bulmaya çalıştım. Bağırıp yardım etmek istiyordum ama boğazımdaki ağrıdan onu da yapamıyordum. Tam tüm umudumu kaybediyordum ki elim kapının kolunu buldu. Mutluluktan daha çok ağlamaya başladım. Kapının bu sefer kilitli olmadığını görünce hemen oda dan çıktım. Koridordaki ışıklarda kapalıydı bu beni korkutsa da abimi bulmam gerekiyordu. Tam adım atacağım anda yan odanın kapısı açıldı. Çığlık atarak kaçmaya çalıştığımda ayağımı burkup yere düştüm. Hem boğazımın acısı hem korkumun üstüne bir de ayağımın acısı eklenince daha da çok ağlamaya başladım. Bir anda ışıklar açılınca gözlerim acısa da ağlamayı kesmedim.
-Dilan bana bak beni duyuyor musun?
Birinin konuşmasıyla kaçmaya çalıştım ama ayağım acısıyla kıpırdayamadım bile
-Dilan benim Berzan!! Dilan cevap ver güzelim iyi misin?
Ben konuşmadan ağlamaya devam ettim. Sadece sesini duyuyordum. Sanki bütün konuşma ve hareket yeteneğimi kaybetmiş gibiydim. Ben bu durumdayken biri bana sarıldı. Kim olduğunu anlamasam da karşı çıkamadım...
Kaç saattir koridorda yerde ağladığımı bilmesem de yanımda olan kişinin kollarında güvende hissediyordum. Yavaş yavaş kendime geldiğimde kollarından çıktım. Yüzüne baktığımda sarıldığım kişinin Berzan olduğunu gördüm. Ne kadar utansam da korkum daha ağır basıyordu.
-Daha iyi misin Dilan? Ne oldu sana böyle anlat bana hadi güzelim
-A...abim oonu da ç...çağıralım
-Tamam seni odana götüreyim ben çağırıp geleyim. Olur mu?
-O...olmazz kor...kuyorum.
-Ama abinin odası karşıda zaten
Berzan'ın dediği şeyle olduğum yere baktım Berzan'ın odasının önündeydim. Ama benim çatı katında olmam gerekmiyor muydu? Berzana döndüm anlamsızca bana bakıyordu.
-B...ben buraya nasıl geldim? Yukarıda ol...mam gerekiyordu.
-Ne yukarısı Dilan sen odandaydın bende senin sesine kalktım.
Şaşkınca kafamı merdivenlere çevirdim. Hızla ayağa kalktım. Ayağımın acısı kendini gösterse de yürümeye devam ettim. Berzan adımı seslense de durmadım. Merdivenlerin başına geldiğimde kapıyı göremedim. Belki de merdivenleri çıkınca görürdüm. Ordaydı o kapı orada olmak zorundaydı. Basamakları tek tek çıkarken ayağım canımı çok acıtsa da önemsemedim. Son basamağı da çıktımda öylece kala kaldım.
Olamazdı böyle bir şey olmazdı ben yukardaydım. Kapı vardı kocaman karanlıktı biri boğazımı sıkmıştı ama şu an gördüğüm ne bir kapıydı ne de karanlık. Tavanı camla kapılı bir yatak odası vardı karşımda.
