1.40 Defne Taç❈

375 43 171
                                    

Herkese Merhaba! Bölümü okuyanlar en azından kendilerini belli etmek amacıyla oy verebilir mi? Ayrıca yorum görürsem çok mutlu olurum. Lütfen varlığınızı belli edin, gösterin!

●EĞER GÜNCELLEME BİLDİRİMİ GELMİYORSA BENİ TAKİP EDİN! BÖLÜM DUYURUSU YAPIYORUM!

Yayın Tarihi: 02.04.2021 (22:51)

Bölüm Şarkısı:  · Ursine Vulpine · AnnacaSolace - Without  You

*1. Kısım Abrek son bölümüdür.

İyi Okumalar!

Lussamus Krallığı - Omae

Abrek

Sarayın karanlık koridorunda yürüyordum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Sarayın karanlık koridorunda yürüyordum. Aydınlığa çıkma arzum fazlasıyla vardı. Gece vakti bu koridorun aydınlatılmamış olması gerçek bir sorumsuzluktu. En azından gittiğim yol belliydi. Taht salonuna yürüyordum. Kapının önünde durmuştum. Bordo rengi solmuş, altın yaldızı kararmıştı. Kapı bakımsızdı. Şaşırmıştım ve anlam verememiştim. Kapının kolunu tuttuğumda dur diye bağıran ablamı duymuştum. Venira'nın sesiydi. Arkamı döndüğümde ise onu olduğundan daha farklı görmüştüm. Mavi tuniği kirlenmişti, sarı saçları toprak içinde kalmış gibi gözüküyordu. Yüzü de kirliydi, bir tek mavi gözleri parlıyordu. Bakışlarında ise dehşet vardı. Aynı zamanda derin bir hüzün saklıydı. Onun bu hali beni üzmüştü. Kapının kolunu bırakmıştım.

"Sana ne oldu?" diye fısıldadım. Ona doğru yürümüştüm, yanına gelmiştim. Yanağını yavaşça okşarken o gözlerini kapattı yaşları, yanaklarından süzüldü.

Ablam "Çok kötü şeyler oldu, kardeşim. Her şeyimizi bizden almak istediler ve aldılar." dedi. Hıçkırıklara boğulmuştu, onu omzuma yatırmıştım. Sakinleşmesi için sırtını okşamıştım. Sarayın bu hali şimdi açıklanıyordu.

Ablamın yaşlarını nazikçe sildim."Bizden kimse bir şey alamaz, abla. Sakın ağlama. Ben varım ve yanındayım."

"Hep yanımda olduğunu biliyorum, kardeşim. Fakat bu yaşanan felaketten sonra yine yanımda olacak mısın? Seni koruyamadığım için bana kızmıyor musun?"

"Sana kızmam gerekmiyor. Sen her daim beni korudun, beni sevdin. Sen çok iyi birisin, kendini suçlamana hiç gerek yok." dedim. Onun bakışlarındaki hüzün dağılmamıştı ama gülümsemesine yetmişti."Seni çok sevdiğimi bil."

"Kendime ve ailemize verdiğim sözü tutamamak benim canımı acıtıyor. Böyle olmamalıydı, böyle yaşanmamalıydı. Bedelin bozulduğunu düşünmüştüm ama bedel bozulmamış. Oztavin'in bedeli bizimle."

Kaşlarımı çatarak ona baktım. Ne dediğini anlamamıştım."Ne dediğini anlamadım. Neyden bahsediyorsun?"

"Oztavin taht için yaratıcılarla pazarlık yaptı, yaratıcılar ise bir bedel istedi. Bunun bozulduğunu düşünüyordum ama gerçek başka. Hiçbir şey bozulmamış, daha beter olmuş."

Gazap Tanrısı'nın ÇocuklarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin