*დიახ მე ჩემი ქმრის , და დედამთილ მამამთილის მკვლელს ვესროლე! ის ჩემს მოკვლასაც აპირებდა სწორედ ამიტომ ვესროლე,დამნაშავე უნდა დაისაჯოს...სასწრაფოს მანქნის და პლიციის მანქნის სირენები ერთმანეთში ირეოდა. ცოლ-ქმარის გვამი გაასვენეს , შემდეგ კი ნამჯუნი გაიყვანეს საკაცით*
- ის ძიერად არაა დაშავებული ამიტომ მალე გამოჯანმრთელდება! შემდეგ კი საპატიმროში გადაიყვანეთ!(მე)
*ასე ახლოს ვიყავი მიზანთან უბრალოდ რა იქნებოდა რომ ეგ ტვია გულში მოხვედროდა და მომკვდარიყო! მან ხომ ჩემი მინჰო მოკლა?უსამართლობაა არა?
ათასჯერ გამჩენია ბავშვობაში ეს კითხვა
- თუ მან ადამიანი მოკლა თვითონ რატომაა ცოცხალი? თვითონ რატომ არ კვდება? . ამ კითხვაზე პასუხს ვერ ვპოულობდი ახლა კი როცა გავიზარდე ამაზე პასუხი ვიპოვე! ისინი უნდა დაისაჯონ,მაგრამ მაინც უსამართლობაა როცა ადამიანს კლავ! ის აღარაა და შენ ცხოვრებას აგრძელებ ვითომც არაფერი.*
- ქალბატონო ჰანა კარგად ბრძანდებით? რამე ხომ არ დაგიშავათ იმ ნაძირალამ?(პოლიციის ოფიცერი)
- არა არა! უფროსწორედ ვერ მოასწრო(მე)
- ქალბატონო ჰანა! თვენნაირი გამომძიებელი ბევრია საჭირო ამ სამყაროზე! ძალიან მამაცი ბრძანდებით(პოლიციის ოფიცერი)
- მადლობთ ბატონო! მამაცობა შიშზე ვისწავლე(მე)
*Author's pov*
*ნამჯუნი საავადმყოფოში წაიყვანეს ოპერაცია გაუკეთეს რის შედეგადაც უკეთესადაა , მას მალე გადაიყვანენ ციხეში , მანამდე კი პოლიცია გამკაცრებულია მის პალატასთან რომ მან გაქცევა ვერ მოახერხოს!
და რაც შეეხება ჰანას...მან კიდევ მისთვის საყცარელი ორი ადამიანი მიაბარა მიწას! და როგორაა ახლა? მას დეპრესია ეწყება მაგრამ ახლა ამის დრო არ არის! მან კიმ ნამჯუნი დაიჭირა მაგრამ არა მისი თანამძრახველები,რა იცი რას მოიქმოქმედებენ...როგორც გამოძიების დროს გავიგე ოჯახი არ ყავს , და ვფირქობ სწორედ ესაა მიზეზი იმისა რომ ის ამ გზას დაადგა...
გოგონა დაკრძალვიდან მოდის დაღლილი და პირდაპირ საწოლში ეშვება ! ახლა მას ყველაზე მეტად ძილი სჭირდება რადგან , მისი დედამთილ-მამათილის მკვლელობის მერე წესიერად არც სძინებია , სახლში სულ მარტოა მინჯუნის ფოტოსთან ერთად! მას არ ეშინია იმის რომ მარტოა ! მას იმის ეშინია რომ მისი საყვარელი ადამიანები თანდათან ქრებიან მისი ცხოვრებიდან....
*Namjoon's pov*
*თვალს თეთრ ოთახში ვახელ და ვაანალიზებ რა მოხდა , იმ პაკების რძალმა ჰანამ მესროლა როცა იქით ვაპირებდი მოკვლას , მან სასიკვდილო ჭრილობა მომაყენა მაგრამ მისდა საუბედუროდ გადავრჩი,მას კარგ დღეს არ დავუთენებ! მისი ჩარევა არ იყო აქ საჭირო მაგრამ რადგან თვითონ მოინდომა კარგი! მე პაკებთან მქონდა პრობლემა და არა ჰანას ოჯახთან მაგრამ მან გადამაწყვეტინა ,პირველ რიგში საჭიროა გეგმა! თუ როგორ გავიპარო აქედან , ახლა აქედან თუ ვერ გავედი მაშინ ციხეში წამიყვანენ იქიდან კი ძალიან რთული იქნება გაქცევა*
*Hanna's pov*
* გაზაფხულია! 3 აპრილი...მინჯუნის დაბადების დღე! რომლის აღნიშვნაც მას ძალიან უყვარდა,დღეს მინჯუნი 25 წლის გახდებოდა. სწრაფად ვდგები , ვიცვამ და სასაფლაოზე მივდივარ ! ძალიან მომნატრა მისი სახე!! მისი ყავისფერი თვალები რომელიც მზის სხივების მინათების დროს მწვანეში გადადის , მისი გრძელი წამწამები ... სქელი წარბი რომელსაც ბავშვობაში ვუპუტავდი ... ძალიან მომენატრა მისი ტკბილი ხმა! საერთოდ ვერც კი წარმოვიდგენდი რომ ჩემი ღრმა ბავშვობის მეგობარი ასე უცებ დამტოვებდა.
- მინჯუნ! მტკივა , გული მტკივა , ძალიან მომენატრე!!!! ყველაფერს დავთმობ ოღონდ შენი სხმა გავიგონო , და შენი ღიმილი ვნახო
- მინჯუნ გთხოვ მაპატიე რომ შენი მშობლები ვერ გადავარჩინე მაგრამ გპირდები ნამჯუნს მწარედ დავსჯი შენი და შენი მშობლების მოკვლის გამო!
