Rüzgarın uğultusu değen kulaklarıma
Ellerim de dahi bir aşk tutkun birbirine
Kizarmaya yüz tutmuş yanaklarima
Soğuk değdi üşüyorum
Bir bedenin feryadimidir bu isterken bir sıcaklığı
Daha derinde almakla tehdit eder yalnızlık bataklığı
Sarar titremeler kaybetme salakligi
Ayaklarımda bir sızı üşüyorum
Iki büklüm olmuşum ellerim dizimde
Nefes alacak kadar yer kalmış yüzümde
Kapanmaya meyl var gözümde
Çocuklugumu özledim üşüyorum
Üşümek bir hastalıktır insana
Kalbinde yanacak aşk kalmamışsa oda
Donmaya ramak kalmış şimdi bırak zamana
Sahibimi özledim üşüyorum
Nevvamin uykuları dahi sana ait şimdi
Sözde gitmekle özgür bıracaktin eskiden köleyim şimdi
Yükle bu Üşümeyi sırtıma üşürum ebedi
Yar güneşinden irak kaldım üşüyorum
