Eskiden insanların beni anlamadığını düşünürdüm .Ne kadar anlatmaya çalışsamda beyinlerine giremediğini hala aynı şekilde devam ettiklerini düşünür suçu onlara atardım .Zamanla söylenilenler sokulan laflar ve geçilen dalgalar o kadar beynime işledi ki şimdi tek suçlunun ben olduğumu farkına vardım. Ben normalim diye düşünüyordum hayır,hareketlerim,düşüncelerim,herşeyimle herkesten farklıyım. Farklı olmak güzel zannederdim hep farklı olmka için uğraşırdım eskiden, keşke normal olsaydım diyorum .Normal olup insanların arasına karışsaydım . Bir buçuk sene önce depresyonda olduğumu öğrendiğimde buna inanmamıştım .İnkar edip insanlarla bunu üstüne şaka yapmıştım .Şimdi ise depresyonda olmadan önce nasıl bir hayat yaşadığımı unuttum .Artık sürekli kahkaha atıp gülüyorum.Tek tepkim bu oldu .Cidden hiçbir şey yok hayatımda. Evet herşeyin başladığı tarih 10 ocak 2013'dü o gün hayatımın bittiği gündü sanki . Her zaman olduğu gibi bugünde okula gidecektim.Sabah kalktım elimi yüzümü yıkadım ,üstümü giyindim ve saçlarımı yapıp evden çıktım.Yolda yürürken içimde bir huzursuzluk vardı ,sanki o gün olacaklar içime doğmuştu onun huzursuzluğuydu sanki bu. Sınıfa girdim ve en arkaya oturdum .İlk ders matematikti matematiği çok sevmeme rağmen o gün dinlemek gelmiyordu içimden kafamı sırayı koydum ve mektup yazdığım defterime birşeyler daha yazdım .Tenefüslerde dışarı çıkmayı sevmezdim ,evet onu görmeyi çok istiyordum ''Kaya'yı'' tek tenefüslerde görüyordum onu ama yine de çıkmak istemiyordum. Son derse girmiştik çıkışta beni neler bekliyordu bilmiyordum tek derdim hemen eve gidip yatmaktı . Ama öyle olmadı .Herşey tepe takla oldu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki SEN
ChickLitBazen kendini feci şekilde depresyonda, bunalmış ve uzman birinin yardımına ihtiyacı varmış gibi hissedersin. Ama öte yandan kendi sorunlarının bazı insanlarınkilerin yanında çok saçma ve önemsiz olduğunu düşünürsün. Kimseye anlatamazssın anlatsan d...
