**********
موهای بلند خرمایی رنگش رو پشت سرش جمع کرد و از کمد دیواری بزرگ اتاق که لباس های خودش و جیمین توش جا خوش کرده بودن ، شال صورتی روشن وساده ای رو انتخاب کرد.
جلوی آیینه ایستاد. دسته ای از موهای نرم و حالت دارش، که یک طرف پیشونیش ریخته بودن و بلنداشون تا زیر چشم هاش میرسید، رو زیر شالِ نرمش فرستاد.
برق لبی به لب های ذاتا سرخش زد و لب هاشو بهم فشرد و کمی روی هم حرکتشون داد. طعم هلوی برق لب رو حس میکرد. دوست داشت لبهاشو توی دهانِش ببره و بمکه تا جایی که طعم هلو از روی لب هاش پاک شه.
از اتاق خارج شد. صدای خنده های اون دونفری که توی نشیمن بودن ، تا راهرو هم میومد. ا/ت میتونست حرف هاشون رو به وضوح بشنوه. با رویی گشاده قدم هاشو سمت خروجی راهرو که به هال و سالن نشیمن ختم میشد، تند کرد.
صدای برخورد دمپایی های کرم رنگ با پارکت سفید کف سالن، باعث شد جیمین حرف زدنشو قطع کنه و به پشت سرش نگاه کنه. و لبخند خاصی که فقط توی لحظه های» با ا/ت بودن« روی لبهاش میومد رو به نمایش بزاره.
+ عزیزم منو کوک منتظرت بودیم
پسر جوانی که روی کاناپه کناری نشسته بود. ایستاد و احوالپرسی کرد. ا/ت بالبخند جوابش رو داد و کنار جیمین روی کاناپه دونفره جا خوش کرد.
از لحظه ورودش به جمع ، می تونست بفهمه جانگکوک مضطربه. قبلا چندبارکوتاه باهاش ملاقات داشته و اینبار هم مثل دفعه های قبل، نگاه پسر لرزون بود، ،پاهاشو مدام تکون میداد و سرش پایین بود.
جانگکوک دوست صمیمی جیمین ، اون هم از وقتی ا/ت وارد زندگی جیمین شد حضورش کنار جیمین کمرنگ تر شد.ا/ت خودش رو مقصر تنهایی های همسرش میدونست.
خانواده اش ، کارش و عزیز ترین افراد زندگیش رو از دست داد، فقط و فقط بخاطر عشقی که به ا/ت داشت.
جیمین داشت با دوست چندین و چندساله اش صحبت میکرد. درحالی که انگشتاش توی انگشت های دخترونه ا/ت قفل بود و حواسش تمام و کمال پی ا/ت. گاهی برمیگشت و خیره به چهره دلنشین همسرش تایید حرف هاش رومیگرفت.
ولی دختر، نگاهش از روی جانگکوک برداشته نمیشد. پسر، بنظر ناخوش میومد.ا/ت اونقدری زرنگ بود که بفهمه همه این بیقراری های جانگکوک به خاطرخودشه. این اضطراب توی چشم هاش و حالِ لرزون صداش.
+ این سرد شده عزیزم...برمیگردم
جیمین ماگ سفید قهوه ی سرد شده رو برداشت و کاناپه رو دور زد و قدم هاشوسمت آشپزخونه تند کرد. اون دونفر رو ، باهم تنها گذاشت.
جانگکوک نگاهشو از جیمین که توی آشپزخونه بود گرفت و به کاناپه دونفره خالیِ کنارش خیره شد.
-ا/ت!
آروم زمزمه کرد. آه سردش به تن برف های زمستونیِ پشت پنجره هم لرزمینداخت
- نکنه این منم که دارم توهم میزنم؟
**********
ادامه دارد...
KAMU SEDANG MEMBACA
𝐹𝒪𝑅𝒢𝐸𝒯 𝑀𝐸 𝒩𝒪𝒯
Romansa:یه افسانه آلمانی هست که میگه یه روز یه جنگجو توی آب در حال غرق شدن بوده و درهمون زمان معشوقه اش رو » میبینه که توی خشکی در حال قدم زدنه. پسر به خاطر وزن زیادِ لباس های خیسش نمیتونه خوب شنا کنه و خودش رو نجات بده. در این بین یه دسته گل ، با گل برگ...
