HümaNur

BÖLÜM 17

Selamünaleyküm ♡

Uzun bir aradan sonra keyfi okumalar :)

Bu bölümü canımız okurumuz vahdaniyet_0'a ithaf ediyoruz 🤍🌸

○●○●○●○●○●

Evimin balkonunda dışarıdaki koşuşturmacayı izliyordum. Bu mahalleye geldiğimiz ilk günüme ve şimdiki halime bakıyorum, Rabbime şükrediyorum. Mehmet'le sohbet ettiğimiz zamanlarda bana her gün dinimizin güzelliklerinden bahsedip tane tane hiç sıkılmadan anlatıyordu. Bende hiç sıkılmadan dinliyordum sevgili eşimi...

En son sohbetimizde hayır ve şerden bahsetmişti. İşte o zaman dedim ki babamın başına gelenler, bu mahalleye taşınmamız bizim için daha hayırlıymış... En başından beri şikayet etmiyordum. Sessizliği, sadeliği seviyordum.

Elimi karnıma götürdüm. Dört aylık olmuştu, minicik bebeğimiz büyüyordu...

"Hayatım, nerelere daldın öyle..."

Arkamdan seslenen kocama bakıp gülümsedim.

"Hiç öyle bu mahalleye geldiğimiz ilk günü ve şimdiki halimizi düşündüm."

Mehmet yanıma oturup derin bir iç çekti.

"İyi ki gelmişsin, yoksa benim gibi bir adamı kaçırıcaktın."

Mehmet gülerek konuştuğunda elimle karnına hafif vurdum.

"Ahh şaka yapmıştım hatun."

Şakasına acımış gibi bir ses çıkarmıştı. Sesimi ciddileştirip,

"Demek öyle Mehmet, senin gibi adamı kaçarıcaktım. Bir kere sen geldin, evlenelim dedin."

Ciddi misin diye bakan kocama gülmemek için kendimi zor tutum. 

"Hatun şaka yaptım. Ciddiye almadın de mi?"

Mehmet'e cevap vermeyince önüme oturup ellerimi tuttu. Ah bu telaşlı hallerini izlemek o kadar güzel ki...

" Hüma... Sen değil, ben seni iyi ki kaçırmamışım. Hayatım bak bir anda söyledim. Özür dilerim."

Mehmet konuşmaya devam edince dayanamayıp kahkaha attım. Mehmet derin bir nefes verip kendini geriye bırakarak önüme yere oturdu.

"Akla karayı seçtim şurda, iki dakikada hatun. Anlımdaki terleri görüyor musun?"

Gülerek elimi Mehmet'in yanağına koydum.

"İyi ki bu mahalleye gelmişim. İyi ki seninle evlenmişim."

Mehmet bana tebessüm ederek,

"Seni benim kaderime yazan rabbime şükürler olsun."

"İyi ki kaçırmamışım seni sevgili sevgilim."

Mehmet'le kitaplarımızı alıp oturmuştuk. Kitap okumak istiyorum ama aklıma gelenle bir türlü dikkatimi veremiyordum. Mehmet anlamış olacak ki,

"İyi misin güzelim?"

"Mehmet, benim canım..."

Lafımı bitirmeden Mehmet hemen konuşmuştu.

"Mavi üzüm hariç her şey isteyebilirsin."

"Bir kere benim değil, bebeğimizin canı mavi üzüm istemişti."

"Peki şimdi bebeğimizin canı ne istiyor?"

Gözlerimi kaçırmamak için direniyordum. Canımız çekti ama...

Bana beklentiyle bakarken kocaman gülümseyip dudağımı araladım.

"Mayonezli turşulu makarna..."

Tardela&Laviiniiyaa

Desteklerinizi esirgemeyin ❤
Allah'a emanet olun,görüşmek üzer'e 🌹