Nefes almak neden biz istediğimizde sonlanmaz?
Tanrı neden tek kurtuluş yolunu yasaklamıştır?
Neden söylenmek istenenler bir araya gelerek bir anlam oluşturmaz?
Hayatımı düşünüyorum. Nefes aldığım, almamayı dilediğim sayılı zaman dilimini. Kararlar ve yollar. Kaderler. Kaç kaderi değiştirdik? Seçimler ve bedeller. Acı bedeller.
En başından bu seçimi yapmamış diğer yola ilerlemiş olsaydık, şuan aşık olduğumuz ve asla onsuz yaşayamam dediğimiz insanı tanımamış olsaydık ? 'A' olayı ile 'A' kaderini yaşarken A kişisine aşık olsaydık. 'B' kaderi ve aşkı ya yolda birbirimizi tanımadan geçtiğimiz bir yabancı olsaydı...
Patlayacağım.
Anlamsızlaşıyor.
Her bir şey anlamını yitiriyor.
Kuşlar, gökyüzü, yapraklar, sesler, renkler.
Kırıldım, ve yok oldum.
Boğazımı delercesine yırtınan sessiz çığlıklarımı duyabiliyor musun?
Beni tutan ipler çürüdü. Beni tutan ipler kopuyor. Ağlamak ile susmak arasındayım. Sessiz. Düzgün cümle kuramayacak kadar boşum. Ben kimseyim.
Hiç olmasaydım ne olurdu?
Annem, babam kimi kucaklardı?
Neden kaderimizi yaratmada en başta bizim seçim hakkımız yok?
Bomboşum.
Siyah büyüyor, hislerimi emiyor.
Canlı hissedemiyorum.
Susmak ne kadar anlamlı?
Ne çok bizi anlamayan ruhlara bağlanmışız. Kopmak istedikçe düğümlenmişiz. Hangi ruh ile eşiz? Eşimiz var mı?
Anlaşılmamak üzere nefes alıyorum. Acı duymak için nefes alıyorum. Yakında öleceğim. Bunu hissedebiliyorum. Sadece nasıl olacağını bilmiyorum. Belki de gelecek için telaşsız oluşum bu yüzden. Ben buraya ait değilim. En küçük olayda dağılan ruhum, daha fazla insan daha fazla his kaldıramıyor. Burası hayal, burası acı içinde sahte nefesler, zevkler dünyası. Hisler biz acı çekelim diye var. Ne çok acıdan bahsediyorum değil mi ? Ben, sanırım acıyım.
Neden deliririz? Çünkü burası sahtedir, delirenler bunu görür fakat çıkamaz. Araftadır.
Varolmuşuz. Birden bire. Ne tetikledi? Hep merak uyandırmıştır bende. Absürd sorular hep ilgimi çekmiştir. Yoldan geçip giden insanların hayatlarını kurardım kafamda. Bazılarını çırılçıplak görürdüm. Nasıl doğduklarını , nasıl bir evde yaşadıklarını, aşklarını, terkedilişlerini, içkilerini, mutluluklarını, evlilik ve beraberinde gelen çocuklarını, düşüklerini, nefretlerini, kavgalarını, kariyer uğraşlarını...
Benim dünyaya gelişim aksamış olsa ve benim ölüm şeklim başkasının başına gelmiş olsa, hissedermiydim? Doğumum gerçekleşmeseydi, benim kaderimi kim yaşardı?
Yorgunum.
Anlaşılamıyorum. Basitler. Nefes almak. Al. Ver. Kararlar, seçimler. Hissizleşirmiş insan acıdıkça. Yaşam bize büyümeyi değil ölmeyi öğretiyor. Kapağı hayaller ile süslü kitabının içinde acı konu ediliyor. Karanlık. Birincil kişi sensin. Az kaldı. Biliyorum deliriyorum. Gülme ve ağlama seanslarım nüksediyor. Duvarları tırnaklıyorum. Sadece çevreme göstermeyecek kadar profesyonelim.
İşaretlerimi alıyorum. Her bir olayın bir anlamı var. Bunu okuyan seni görüyorum. Korkma nefes al. Ben bir parçayı, bir ismi ve güneşin vurduğu bir su birikintisini bile işaret olarak alırım. Tamamlanıyor. Parçalarımı kaybettim ve delirmek için onları benden başka ruhların hayatına ekliyorum. Gül şimdi. Sana da bir parça gönderdim. Bedenine dediğini görebiliyorum. Yalnızsın. Ben gibi. Seçim yapman gerekirse seçme. İki seçimi de yaşarsın böylelikle. Umut dağıt, sevgi dağıt, özveri dağıt, aşk, neşe, şefkat dağıt, buna ihtiyaçları var. Ben dağıtmak ve başka ruhlara karışmak üzere doğdum. Sen nadir parçamı almış olabilirsin. Kendine iyi bakman beni yaşatmandır. Hüznü ve acıyı ben alıyorum. Dağıtım bittiğinde ve ruhların hayatlarına izlerimi taşıdığımda acımın ve siyahlığımın kollarına teslim olacağım. Tebessüm edeceğim. Ağla. Ben bu zamanda değilim. Kendimi kendi içimde göremiyorum. Gittiğim yön tek taraflı. Bulamıyorum. Aradığım şeyi bilmiyorum. Korkuyorum... Sen. Hayatın boyunca kırılacak ve düşeceksin. Ruhun kaldırmayacak, ölmek için yalvaracaksın. Bir fotoğraf karesi, bir huzur, bir kahkaha seni yerle bir edecek. Bir ses seni parçalayacak. O ses hem doğum habercin hem de ölüm emrin olacak. Hislerin kalsın, bana gelecek acıların. Sana parçalarımı yollayacağım. Sıcaklığımı titreyen bedenine kabul et. Sana sevgiyi gösterecek.
Eğer bazı zamanlar bazı işaretler karşına çıkmaya başlar ise korkma, sana yaklaşıyorum demektir. Toplamayı bırakmalı ve dağıtmaya başlamalısın.
