Κεφάλαιο δωδέκατο
Οι ακτίνες του ήλιου έκαναν την Λία να άνοιξει σιγά-σιγά τα μάτια της. Χαμογέλασε ελαφρώς και γύρισε το κεφάλι της να δεί τον Χάρυ μα δεν ήταν εκεί. Δεν ανγχώθηκε σκέφτηκε πως θα είναι κάτω έτσι τέντωσε τα χέρια της και ξαναξάπλωσε γυρνώντας από την άλλη πλευρά. Μετά από κάποια λεπτά πήρε την απόφαση να σηκωθεί. Έκανε τα μαλλία της κότσο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Την άνοιξε και βγήκε έξω. Προχώρησε στο χολ και κατέβηκε τις σκάλες. << Χάρυ? >> .... << Χάρυυ?? >> .... << Χά- >> είπε και την τρίτη λίγο πιο φωναχτά μα δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει όταν ο Χάρυ εμφανήστηκε μπροστά της << μην φωνάζεις ζωή μου εδώ είμαι >> της είπε και πήγε προς το μέρος της. Την έπιασε από την μέση και την τράβηξε πάνω του. Το ένα του χέρι χαϊδευε το προσωπό της και το άλλο ήταν ακόμα στην μέση της, η Λία πέρασε το ένα χέρι της στο σβέρκο του και το άλλο στην μέση του. Και έμειναν εκεί να κοιτάει ο ένας τον άλλον για λίγα λεπτά. Ο Χάρυ την πλησιάζει αργά μα πρίν προλάβει να την φιλίσει εντελώς ορμάει πάνω της με φόρα και χωρίς να δυστάσει πλέον την φιλάει και εισβάλει την γλώσσα του στην δική της. Και έτσι έμειναν. Στην μέση του σπιτιού να φιλίουνται. Καθώς την άφησε τραβήχτηκε λίγο πίσω χαϊδευοντάς την στο λαίμο της όταν παρατήρισε κάτι << Λία >> είπε και γούρλωσε λίγο τα μάτια πηγαίνοντας εντελώς πίσω, << τι έγινε? >> ρώτησε αυτή τρομαγμένη << σο-σου ά-άφησα σημάδι στο λαιμό >> είπε και έσκυψε το κεφάλι προς τα κάτω και μπλέκοντας τα χέρια του με τις μπούκλες του αμήχανα. Η Λία χαμογέλασε πλατία και τον πλησιάζει παίρνοντας τον αγκαλία σαν μωρό και του λέει << δεν με πειράζει καθόλου απλά πλέον με έκανες δική σου και μόνο δική ΣΟΥ >> είπε και τόνισε το “σου” καθώς είχε βάλει το κεφάλι του στο στέρνο της κάνοντας τον να σκύψει λίγο και του χαϊδευε τα μαλλία. Μα ο Χάρυ χωρίς να μιλήσει την πιάνει από με την μέση και την σηκώνει << που με πάς? >> είπε η Λία ψηλοτραμεγμένη με την γρήγορη κίνηση του Χάρυ. Πήγαινε στο σαλόνι ο Χάρυ όπου και άφησε την Λία σιγα-σιγά πάνω στον καναπέ και ξάπλωσε και αυτός πάνω της βάζοντας το ένα χέρι του πάνω στο καναπέ όπου ακουμπάμε την πλάτη και το άλλο λίγο πιο πάνω από το αυτί της Λίας κοιτώντας την με έντονο βλέμμα και βαθία μέσα στα μάτια. << τι έγινε και με κοιτάς έτσι? >> είπε η Λία γελώντας πνιχτά στον Χάρυ μα απάντηση δεν πήρε. Ο Χάρυ την φίλισε μόνο και μετά έβαλε το κεφάλι του στο στέρνο της νιώθοντας ασφάλεια στην αγκαλία της, μαζί της, με το αγγιγμά της, το αρρωμά της καθώς του χαϊδευε τα μαλλία, δεν ήθελε να τελείωσει ποτέ αυτή η στιμγή. Έκλεισε τα μάτια του και της είπε << σ'αγαπάω, είσαι η ζωή μου, είμαι τυχερός που σε έχω, δεν μπορώ να ζώ χωρίς εσένα, δεν μπορώ να είμαι στην ζωή χωρίς εσένα, να το θυμάσαι αυτό καλά? >> είπε ο Χάρυ κάνοντας την Λία να ανησυχήσει μα παράλληλα ένα έστημα γαλήνης και αγάπης την κυρίευε. << και έγω Χάρυ και έγω σ'αγαπάω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. >> είπε και έκλεισε τα μάτιας της καθώς τον είχε στην αγκαλία της.
