Küfürbaz

Küfürbaz-2

Küfürbaz -2

EMRE'DEN

Evden sinirle çıkıp arabamı sürmek ne kadar hoştu böyle. Yani çok güzel bir hismiş onu anladım.

Yine sıkıntıdan ara sokaklardan birinde gezerken çok yüksek sesli bir çığlık duydum. Sanırım tam yanımdaki evden geliyordu. Bu yüzden yüksekti ya ses.

Normalde 'banane' der geçerim. Ama canım iyilik yapmak istedi olamaz mı? Hıı olamaz mı?

Arabayı durdurdum ve dışarı çıktım. Kapıyı kitleyip anahtarı cebime attım. Apartmanın kapısı açık olduğu için hemen içeri girdim. O an bu kapının apartman boşluğuna değilde bir daireye açıldığını gördüm.

Salondan hızla geçip çığlıkların geldiği yatak odasına gittim.

İki erkek bir kıza tecavüz ediyorlardı. Hemen adamın birini çekip yumruğumu suratına yapıştırdım ve yere düştü. Diğeri ise zaten yumruğumu kaldırmak için kolumu kaldırdığımda dirseğime çarpmıştı.

Kıza baktım. Sarı saçları omuzlarından dökülüyordu. Boncuk gibi mavi gözleri bana korkuyla bakıyordu. Neyseki daha hiç bir şey yapmadan yetişebilmiştim şerefsizler.

"Gel hadi" dedim gülümseyerek. Ve elimi uzattım. Yavaşça elimi tuttu. Yataktan kaldırdım.                                              

"Evin nerde?"

"O eve gidemem" şaşkınlıkla suratına baktım.

"Ne demek gidemezsin?"

"Öyle işte. Hastaneye bırakır mısın beni?"

"Tamam"

Evden çıktık ve arabama doğru gittik. Elimdeki eli titremeye başladığında ona döndüm.

Deri ceketimi çıkarıp ona giydirdim. Hiç bir şey söylemedi yanlızca gülümsedi. Gülümsedim.

***
                                                                   
Onu hastaneye bıraktıktan sonra eve geçtim. Yani villaya. Ondan işte.

Tam odama çıkıyordum ki benim odamın yanından annem ve babamın sesleri geldi.

"O kızla evlenecek!" Dedi babam. Daha tanımadığım birine beni veremezlerdi. Evden kaçacaktım. Annem konuşmaya başladığında dinlemeden odama girdim.

Siyahın ağırlıklı olduğu odamdan gitar kutusundan gitarı çıkardım. Kutuya bütün kıyafetlerimi ve küçüklükten beri birktirdiğim kumbara ve cüzdanımı koydum. Yaklaşık 3 bin lira vardı. Ne? Zengin bir aileyiz taam mı?      

Sonra yavaşça odamdan çıktım ve dışarı çıkarken annemi duydum.

"Oğlum?" Ah ağlamaklıydı.

"Anne ben çıkıyorum" dedim tam adım atıyordum ki

"Oğlum gel biraz" dedi. Arkamı döndüm. Kutuyu bıraktım ve hızla ilerledim. Sarıldık.

"Hoşçakal anne" dedim gözlerim dolu dolu. Gözleri dolu dolu...

***

Daha önce gittiğim fakat kimsenin bilmediği yere gittim. Burası meydanda değildi; sokak arası bi apartman dairesiydi.

Kiracıydım yani. Ben Emre Duman.. kiracıyım ha. Her neyse.

Gitar kutusunu aldım ve arabadan indim. O sırada o sarı saçları gördüm. daha sonra bana döndü. Sonra tekrar dönüp yanlızca 3 binanın olduğu siteye gitti. Elinde küçük bir valiz vardı. Beni tanıyamadı sanırım. Bende anahtarımı çıkarıp evime girdim...

( Düzenlendi 2 Haziran 2015)