Od kiedy pojawił się Koronawirus Nightmare coraz częściej kontaktował się z Clay'em. Czego może od niego chcieć? Uda się go powstrzymać?
⚠️ Samookaleczenie
⚠️16+/18+
⚠️LGBT
-Jej korona ferie nie ma szkoły!- wykrzyczał wesoły blondyn- co ty na to by u ciebie zorganizować nocowanko? -Super, mi pasuje- zgodziłem się- tylko trzeba spytać rodziców ehhh -Racja ale moja się pewnie zgodzi -To co za tydzień git? -Git- potwierdził i poszliśmy w stronę swoich domów. Cieszyłem się z tego że nie mamy szkoły przez jakiś czas, ooo taaak spanie do której się chcę i granie do później nocy. Już kocham tego korona wirusa normalnie w idealnym momencie.
Spałem sobie słodko w ciepłym łóżeczku dopóki nie usłyszałem dźwięku dzwonka w moim telefonie. -Halo? -Przepraszam George…nie chciałem cię budzić ale nie mogę zasnąć a chciałbym się wyspać- powiedział blondyn -Nie szkodzi możesz dzwonić kiedy chcesz i o której chcesz mi to nie przeszkadza -Dziękuje Po jakimś czasie usłyszałem jego spokojny oddech i bicie jego serca, najpewniej zasnął. Szpnąłem tylko ciche dobranoc i położyłem telefon obok mnie. Chwilę potem zasnąłem wsłuchując się w jego oddech. Mogłem poczuć że jest toż obok mimo jest kilka domów stąd.
~~~~~~~~~~~~~~༄𝑹𝒂𝒏𝒐༄~~~~~~~~~~~~~~~ Z telefonu brzmiała kłótnia Clay'a i najpewniej z jego rodzicami. -Weź się kiedyś ogarnij!- wykrzyczała jego mama- wyglądasz jak menel -CO CIĘ OBCHODZI JAK WYGLĄDAM -ZARAZ MAMY GOŚCI WIĘC SIĘ OGARNIJ! UGH MAM CIĘ DOŚĆ WYNOŚ SIĘ!- po tym usłyszałem trzaśnięcie drzwiami. Biedny chłopak -Halo? Clay? -G-Gogy? Czemu się nie rozłączyłeś?heh- zaśmiał się bardzo nienaturalnie -Wszystko dobrze?- spytałem czule -Raczej nie… dobra muszę kończyć -Trzymaj się tam… martwię się- pożegnaliśmy się i rozłączyliśmy. Oby nic mu się nie stało, jego mama wydawała się miła i wogóle ale teraz. Muszę pomyśleć…
~~~~~~~~~~~~~༄𝑺𝒌𝒊𝒑 𝒕𝒊𝒎𝒆༄~~~~~~~~~~~~~ Przeglądałem media gdy nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. -Otworze!- powiedziałem i tak zrobiłem. W drzwiach stał blondyn z worami pod oczami i czerwonymi od płaczu oczy. -Boże Clay co się stało!- przestraszyłem się. Wpuściłem go do domu i usiedliśmy na kanapie. Od razu przytuliłem chłopaka głaskając go po plecach by się rozluźnił. -Powiesz mi co się stało? -B-b-bo pokłóciłem się bardzo z mamą i-i-i -Spokojnie… wdech i wydech- uspokajałem go -…uciekłem z domu- po tych słowach zamarłem nie mogłem w to uwierzyć. Uspokajałem chłopaka jeszcze przez 20 minut. -Dziękuje że jesteś, co bym bez ciebie zrobił. Pocałowałem go w czółko i zgarnąłem kosmyki włosów z jego oczu. -Lepiej się czujesz?- spytałem a on tylko mruknął ciche mhm i przytulił się do mnie. Odwzajemniłem przytulas a po chwili przyszła moja mama z zakupów. -George! Wróciłam - powiedział wchodząc do pokoju dziennego- witaj Clay! -Dzień dobry…- odpowiedział słabym głosem -Coś się stało?- zapytała -Mogę?- spytałem blondyna -M-m-h-m -Bo Clay się mocno pokłócił z mamą i nie wytrzymał więc uciekł- wytłumaczyłem dalej przytulając ukochanego -To w takim razie zostań u nas ile chcesz -Dziękuje pani bardzo serdecznie- podziękował
Graliśmy wspólnie w moim pokoju na konsoli w Forza Horizon 4 ( taka gra wyścigowa). -Ha! Wygrałem Gogy!- powiedział z uśmiechem blondyn -Dawaj jeszcze raz- nie dałem mu za wygraną. W tym momencie weszła mama do pokoju. -Chłopcy kończcie już, jest po pierwszej- poprosiła wychodząc. -Dobrze- odpowiedziałem wyłączając urządzenie. -Dobranoc Razem z partnerem przykryliśmy się kołdrą i wtuleni zasnęliśmy.
Obudził mnie Clay który przekręcał się z jednego boku na drugi. -Wszystko w porządku?- spytałem wstając do siadu. Chłopak jedyne co to ciężko i nie równo oddychał a jego ręce się trzęsły. Przytuliłem go czule głaszcząc po plecach i szepcząc mu do ucha że będzie dobrze. Po pół godzinach jego oddech się uspokoił a ręce przestały drżeć. -No już… spokojnie- pocieszałem kochanego -Kocham cię George -Ja ciebie też -Idę do łazienki okej?- poinformował mnie wyższy -Jasne nie krępuj się- odpowiedziałem i wyszedł z pokoju kierując się do wspomnianego pomieszczenia. Pewnie znowu go dręczy ten cały Nightmare i jego mama… muszę poprosić moją mamę by mu pomogła, bo sam nie da rady. Z moich przemyśleń wybudził mnie wchodzący do pokoju blondyn. Zrobiłem mu miejsce i zasnęliśmy spokojnie. Tym razem Clay przespał resztę nocy.
Kiedy słońce raziło mnie w oczy, otworzyłem je. Moim oczom ukazała się twarz blondyna pogłębiona w śnie. Pocałowałem go delikatnie w czoło i wstałem z łóżka tak by nie obudzić śpiącego. Skierowałem się do łazienki ogarnąć fryzurę i zaspokoić potrzebę. Ułożyłem włosy tak by mi nie przeszkadzały i wyszedłem z pomieszczenia . Wróciłem do chłopaka i usiadłem obok niego. Położyłem się i przytuliłem go od tyłu na co się rozluźnił. Obrócił się w moją stronę i mocno przytulił, odwzajemniłem przytulas. -Jak się czujesz?- spytałem odrywając się od niego ale dalej trzymając go za rękę -Nawet okej- odpowiedział -Clay, pamiętaj że zawsze może ci moja mama pomóc- zacząłem- jest psychologiem więc pomoże ci zwalczyć Nightmare'a! -Może nie w tym tygodniu Gogy, nie mam siły- powiedział oraz w tym momencie do pokoju weszła kobieta. -Proszę mam kanapki dla was i herbatę- oznajmiła kładąc na szafce nocnej obok. -Jak będziecie czegoś potrzebować to mówcie- dodała i wyszła. Zjedliśmy wszystko i wypiliśmy ciepły napój.
-Idę umyć zęby dobrze?- powiedział chłopak -Mhm- odpowiedziałem i wyszedł. Poczekałem 5 minut i poszedłem do łazienki również je umyć. Drzwi nie były zamknięte na klucz więc wszedłem bez problemu i wtedy zobaczyłem widok który mi zmroził krew w żyłach… -C-C-Clay?- powiedziałem przez łzy
__________________________________________
Tutaj cała kłótnia mamy Dream'a i jego mamy wyglądała tak:
-Clay! Znowu dostałeś jedynkę! -To tylko liczba mamo… -MASZ SIĘ POPRAWIĆ I WYGLĄDASZ JAK JAKIŚ MENEL -CO CIĘ OBCHODZI JAK WYGLĄDAM -UGHH MAM CIĘ DOŚĆ NIGDY NIE CHCIAŁAM MIEĆ SYNA. IDZ SIĘ OGARNIJ BO ZARAZ BĘDĄ GOŚCIE. ŻAŁUJĘ WOGÓLE ŻE CIĘ URODZIŁAM
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
